Meisjes

Drie meisjes in de sneltram van Nieuwegein naar Utrecht. Ze zien er exotisch uit, hun ouders zijn niet van hier. Ze snateren dat het een aard heeft, althans de meisjes die tegenover me zitten. Het meisje naast me heeft enkel oog voor haar smartphone. Af en toe glimlacht ze naar haar vriendinnen, ze hoort het heus allemaal wel, ze is alleen even bezig.

Het meisje met de wilde bos krullen en de licht vooruitstekende tanden heeft een gek verhaal, zegt ze. ‘Ik heb een oude oom, zijn vrouw is al heel lang dood en nu ligt hij in het ziekenhuis. En elke nacht verschijnt zijn vrouw in zijn droom, en dan zegt ze dat ze hem komt halen. Maar elke nacht stuurt hij haar weer weg, want hij wil nog niet dood. Zo grappig.’ Het meisje met de lange steile haren heeft een opvallend breed gezicht, bleek ook. Ze lacht uitbundig. ‘Gaaf hè, dat die man niet meegaat. Misschien heeft hij er wel helemaal geen zin in om haar terug te zien.’ Ze giert het uit.
‘Nee,’ zegt de krullenbos, ‘ hij zal wel denken, straks als ik dood ben, heb ik nog eeuwen de tijd.’
Het smartphone meisje kijkt even op vanonder haar lange donkere wimpers. Ze doet een lachje.
Er valt een stilte.

‘ Weet je wat ik nou zo vervelend vind?’, zegt het steilkopje. ‘Dat mensen door de crisis steeds gieriger worden. We hebben toch van die bakken bij Kruidvat, een met artikelen voor 1 euro en in de andere bak zitten spullen van 2 euro. En dan heb je echt van die mensen, die zo’n stickertje van 1 euro over een stickertje van 2 euro heen plakken. Dat vind ik zo gierig. En ik zie het altijd meteen. En dan moet ik er wat van zeggen. Ik vind dat echt zó stom.’
Het smartphone meisje vindt het ook heel stom. Ze zegt niets, maar je kunt het wel aan haar zien.

‘Of mensen die helemaal los gaan met die stapelkortingen. Staan ze bij de kassa met dertig flacons shampoo en douchegel van L’Oréal, Dove en Fa en dan denk ik, hoe krijg je dat in hemelsnaam allemaal op?’, dat is de krullenbos weer. Ze tilt haar groot uitgevallen tas een stukje op en zet hem met een klap weer op haar schoot. ‘Belachelijk’.
‘Ja,’ zegt het smartphone meisje ineens fel, ‘en dan laten ze iemand met maar één artikel in het mandje niet eens gewoon vóór gaan.’

‘Ik háát gierigheid, maar mijn moeder kan soms ook best raar doen,’ de krullenbos haalt een hand door haar krullen, strijkt een streep weerbarstige haren naar achter, ze houdt haar hoofd een beetje schuin. ‘Staan we laatst bij de Etos, bij de kassa. Zegt die kassière, het is twee voor de prijs van één, mevrouw. Zegt mijn moeder, ja hoor eens, ik ga niet helemaal teruglopen. Dat vind ik ook stom. Het was maar tien meter. Liep ze niet eens terug. Zo’n fles kost wel gewoon bijna drie euro.’

‘Weet je wat ik ook gierig vind,’ zegt de krullenbos, ‘ van die mensen met kleingeld. Die hebben ze thuis gespaard of zo, in zo’n stom potje, waar ze elke dag de munten ingooien en op een dag komen ze die bij mij aan de kassa een voor een uittellen.’
‘En daar moeten wij dan heel blij mee zijn,’ het steilkopje schatert het uit.

‘Ik heb geen vakantieplannen, jullie?’, de krullenbos.
‘Ik blijf thuis, lekker chillen, geen geld, ’ het steilkopje.
‘En jij?’
‘Ik ga de Apple iPhone 5 kopen, die is duur man, ik ben aan het sparen.’