Dementie. Als we het opzoeken krijgen we kreten als ‘psychische aftakeling’ en ‘kindsheid’. Arjan Ederveen laat zeker één van de twee zien in ‘De Grote Verdwijntruc’. Lekker nuchter en speels. Op woensdag 20 februari brengen Arjan Ederveen en zijn Groep de la Troep deze tragikomische revue in Theater De Kom.
“Het zaallicht gaat uit, de gordijnen vliegen open en met een luid gezang en gedans komen de sterspelers van de avond op: Elise Griede, Fransje Boelen, Menno Stijntjes, Jetse Batelaan en, vanzelfsprekend, Arjan Ederveen. Een goocheltruc. Dat was het toch? Een ‘Hopla!’ hier en een ‘Hopla!’ daar. De ‘Hopla’s’ vliegen me om mijn oren. De sfeer zit er goed in en er wordt duidelijk gemaakt dat we vanavond geen deprimerend verhaal over een oude man krijgen. Ederveen speelt Thomas van Mekkeren – een man die lijdt aan dementie ook wel ‘vergeteritus’ genoemd. Naarmate de voorstelling vordert, laat zijn alter-ego hem iedere keer zijn belangrijkste herinneringen zien, gepersonifieerd in een pop. Iedere keer wordt dit ‘…rare mannetje…’ groter: is het eerst nog een handpop, later neemt het driekwart van het toneel in beslag.
Dit speelse duel waarin Batelaan de pop is, wordt uitstekend neergezet en ook de herinneringen zijn uitermate mooi vertolkt. Van seks tot auto-ongeluk: het zit er allemaal in. Wat er niet in zit, is de scherpe en droge humor die we gewend zijn van Kees Prins, onder andere bekend van Jiskefet en Theo en Thea. De gebruikte humor en sketches zijn een beetje soft, vergeleken met zijn andere werk. Echter, hierdoor is de voorstelling en de rode lijn – als die er al is – beter te volgen voor een algemener publiek. Al met al dus een voorstelling die niet altijd bij je verwachtingen aansluit, maar je verrast met zat andere pluspunten.
Een show die het thema Alzheimer verlicht en laat zien hoe je lol kan hebben door opblaaspoppen met elkaar te laten rotzooien, terwijl je luistert naar het verhaal over de lesbische dochter van de buurvrouw. Zin een lekker ontspannen avondje uit en lekker lachen? Zeker gaan.” Door Ferdi Wieling, recensent van De Kom en lid van het cultuurpanel.
