Kolder

Als de lente komt verandert er iets. Ik ben er nog steeds niet achter of het nu alleen de aangename temperaturen zijn, de verandering in de kleuren buiten of misschien ook wel het gevoel dat de winter voorbij is. In de literatuur kun je talloze voorbeelden vinden waarin de veranderingen in mensen op die manier verklaard worden. Toch kun je daar anno nu enige twijfels bij hebben. Inmiddels is de winter in de verste verte niet meer die donkere koude en eenzame periode die veelmensen het gevoel geeft dat ze er alleen voor staan.Toch blijft, met de overgang van de seizoenen, de verandering in het gedrag duidelijk merkbaar. In de lente heb je de kolder in de kop. Dat zei mijn buurvrouw altijd toen ik nog een klein kind was. Ze had en heeft gelijk natuurlijk. In het kleine nieuws van Nieuwegein vind je nu opeens weer berichtjes die min of meer het gelijk van buurvrouw aantonen. Naakte mannen in ons stukje bosperceel en een vader die zijn wel zeer jonge dochter alvast de fijne kneepjes van het autorijden bijbrengt. Misschien is de overgang der seizoenen wel gewoon een kwestie van hormonen. Ontwaakt uit de winterslaap ontstaat het typische baltsgedrag dat in de dierenwereld steevast leidt tot een nieuwe generatie.In de mensenwereld is het de periode van overdreven waaghalzerij en stoer gedrag. Misschien worden ook wel de boze wintergeesten verdreven met behulp van dit soort rituelen. Het levert in ieder geval het gevoel op dat we een verandering meemaken en dat op zichzelf is voor velen een positieve zaak. Een opvallende verandering is ook het verhaal over het doen van aangifte van gevonden en verloren zaken. Een verhaal, met een voor mij overigens hoog 1-april-gehalte, dat op zichzelf een snerpende column waard zou zijn geweest. Veiligheidshalve laat ik het nu toch maar bij een terloopse vermelding.Natuurlijk ben ik niet anders dan andere mensen. Gelukkig weet ik dat beroemde schoonmaak gedrag aardig binnen de perken te houden, maar ook ik merk dat rituele handelingen in deze tijd van het jaar eenvoudig opduiken. Eén van die handelingen is de planning van het bezoeken van kunstzinnige en culturele manifestaties en uitvoeringen. Daarbij ben ik ieder jaar naarstig op zoek naar die ene voorstelling die ik voor geen zou willen missen als hij ergens in Nederland te bekijken is. Een ritueel dat al vele malen een grote bron is geweest van emotie, kippenvel en intens genieten. Het is inmiddels uitgegroeid tot een rijke traditie die ik nog steeds kan delen met mijn moeder.Niemand anders; een voorstelling die wij samen blijven zoeken en bezoeken zolang dat menselijkerwijs mogelijk is. Ons gezamenlijke ijkpunt en de onderstreping van de bijzondere band die wij hebben. Tot mijn meer dan grote vreugde doet de voorstelling dit jaar Nederland weer aan en dit keer zelfs heel dichtbij huis. Natuurlijk ga ik hier niet vertellen over welke voorstelling het gaat, want dat zou het magische en mystieke van dit ritueel niet ten goede komen. Voor de echte speurders onder u wel een kleine tip van de sluier opgelicht: de voorstelling is midden juni te bekijken en vooral te beluisteren binnen een straal van tien kilometer rondom Nieuwegein.Een bron van inspiratie die goed is voor minimaal weer een jaar van artistieke impulsen.Afrodite