Katern

Kluif

Kas stond verwoed te keffen tegen Ben, die lekker aan een mergpijp lag te kluiven. “ik wil hem, ik wil hem”, leek Kas te zeggen. Maar daar trapten Ben en ik niet in. Toen Kas nog maar een pupje was, deed hij hetzelfde. Aanvankelijk had ik het niet in de gaten en dacht dat Ben het staafje van Kas had gejat. En dus zei: “hè Ben, geef dat staafje terug”. Tot ik overal, onder de kussens van de bank en zelfs in mijn bed, kleverige staafjes vond. De kleine donder verstopte gauw zijn staafje en ging dan om die van Ben staan keffen.Dus nu hij om de mergpijp van Ben stond te keffen, zei ik ferm: “nee Kas, kom mee, we gaan jouw mergpijp zoeken.”De tocht leidde naar de kattenbak, die boven staat. Het had gekund, want Kas heeft wel eens vaker iets onder de kattenkorrels verstopt. Maar daar lag te mergpijp niet. “Zoek kluif, Kas, zoek kluif”, zei ik hem. Met glinsterende ogen ging Kas naast mijn bed staan. En inderdaad, in een hoekje van mijn bed vond ik zijn mergpijp. Lekker kleverig en onder de kattenkorrels. Ik hem de mergpijp voor hem schoongemaakt en streng gezegd dat dit echt niet kon. Om daarna nog maar even mijn bed te verschonen, want slapen in resten mergpijp en kattenkorrels is ook niet echt prettig.


Ontdek meer van De Digitale Stad Nieuwegein

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Wees betrokken. Reageer en geef een reactie op bovenstaand artikel!

Onze adverteerders maken pen.nl mogelijk