In de Molenkruier las ik dat Nieuwegein ‘klimaatstad’ wil worden. Ergens in 2040. Een pittig voornemen. Iedereen weet hoe het gaat met klimaatplannen. In 1972 had je de Club van Rome, gevolgd door imposante klimaatconferenties in Berlijn, Kyoto, Kopenhagen, Durban en Doha. Met als gemeenschappelijk kenmerk: wegkijken voor gevorderden.
Tijdens de klimaatconferentie in Parijs (december 2015) schijnt een doorbraak bereikt te zijn: de stijging van de temperatuur op aarde moet in 2100 beperkt zijn tot 1,5 graad door de collectieve en vooral eensgezinde strijd van 200 landen tegen de broeikasgassen. Ban Ki-Moon (opperhoofd van de VN) was er blij mee. Aan het slot van de bijeenkomst sprak hij de historische woorden: ‘Leve de planeet, leve de mensheid, leve het leven.’
Zo’n wereldwijde gedachte moet je vervolgens wel naar lokaal niveau weten te vertalen. Gelukkig heeft Nieuwegein al enige jaren terug besloten om in 2040 klimaatneutraal te zijn. Dat betekent dat u en ik – uiteindelijk wordt vrijwel alle overheidsbeleid teruggebracht tot gedragsverandering van de individuele burger – een zware pijp gaan roken. Hoe krijgen wij het als inwoners voor elkaar dat Nieuwegein in 2040 evenveel energie verbruikt als produceert.
De gemeenteraad heeft dapper zijn drol gelegd: recent is een motie aangenomen waarin het college wordt opgeroepen ‘initiatieven van inwoners en ondernemers te ondersteunen.’ Vooralsnog zonder succes.
Het college van burgemeesters en wethouders heeft namelijk besloten ‘om geen positieve grondhouding aan te nemen ten aanzien van het verzoek van Waternet omtrent de realisatie van een windpark van vijf windturbines.’
Oké.
Dat je als college tenslotte zou besluiten om geen windmolens te plaatsen in een gebied waar mogelijk op den duur woningen zullen verrijzen, alla. Dat je als college zo goed mogelijk probeert te verhullen dat zo’n besluit mede wordt ingegeven door economische belangen, alla. Maar dat je, anno 2016, bij voorbaat al geen positieve grondhouding wilt aannemen…
Zo ging het ook met de stadslandbouw. Vorig jaar februari organiseerde de PvdA een goed bezochte discussieavond over de introductie van landbouw op daken in Nieuwegein. Op het Stadshuis zou een ‘akker op het dak’ verschijnen als lichtend voorbeeld. Bakken met groente, fruit en kruiden zouden het dak bedekken. Het bedrijfsrestaurant van het Stadshuis zou voortaan zichzelf bedruipen en wat er overbleef zou naar andere lokale restaurants in de binnenstad gaan.
Het kwam er niet van. Het was te duur. Het was niet klimaatneutraal. Het kostte meer dan het opbracht. Los van zonnepanelen die burgers uit eigen zak betalen, is het klimaat technisch vrij stil in Nieuwegein.
Dat de centrale overheid de snelwegen rond Nieuwegein verbreedde, leidde niet tot protest. Geen wonder. Het klimaatprogramma van Nieuwegein had een loopduur van 2009-2013. Daarna niets. Nooit meer iets over gehoord.
