Na de overwinningen tegen Nita en SCH’ 44, waarbij die laatste echt een hele mooie was, kwam de koploper VVIJ uit IJsselstein naar Nieuwegein.Daar waar SCH’ 44 misschien nog iets te gemakkelijk had gedacht over het potje tegen JSV, had VVIJ zich terdege voorbereid. En had JSV na een prima week trainen wel de nodige uitdagingen.
De gehele achterhoede was geschorst, afwezig wegens andere verplichtingen of geblesseerd. Gelukkig was daar Timo Arnold Bik die vanuit het 2e elftal bij wilde springen in de verdediging en samen met Mouad el Haddad en gelegenheids-rechtsachter Adam Abrini de achterhoede wilde vormen. Op links zou eerst Xavi Spies starten, maar door een blessure van Luciano Poeketi moest ook Kevin Kap aan de bak, en dat terwijl hij donderdag nog met een pijnlijke hamstring van het veld was gestapt. De rest van de bank werd bezet door Thijs Schaftenaar en Suhail Arya van de O23, met daarnaast dan de geblesseerde Luciano Poeketi. Vooraf dus genoeg puzzels om op te lossen, en toch was de ploeg vol vertrouwen.
Het werd een, van beide kanten, slechte wedstrijd. De eerste aanname was vaak al beroerd, om het daarna over de 2e bal nog maar helemaal niet te hebben. Spannend was het daarmee wel. Gedurende de eerste helft waren er goede reddingen van Tom van der Wulp, maar ook grote kansen op uitbraken voor JSV. Het leek naar de thee toe een 0-0 stand te gaan worden tot VVIJ vlak voor rust toch het gaatje vond voor de 0-1.
Ondanks die stand was de sfeer in beide kleedkamers eigenlijk precies andersom. Tuurlijk, JSV moest ook even goed schakelen en Kevin Kap moest echt de rust pakken die nodig was om ook het einde van het seizoen goed mee te kunnen doen, maar er was geen paniek en het gevoel dat het verschil nog altijd gemaakt kon worden. Maar bij VVIJ werden harde noten gekraakt in de kleedkamer. De trainer daar was er duidelijk niet gerust op en maande zijn ploeg om bij de les te blijven.
De 2e helft was een kopie van de 1e. Met Stephen van den Tempel voor Kevin Kap was de verdediging weer op orde en ging JSV verder met het beoogde doel: minimaal de gelijkmaker scoren. Hoewel de verdediging van JSV zwaar onder druk kwam te staan gaf zij geen krimp en het was juist die verdediging die de toon zetten in de aanval. Veelvuldig kwam Adam Abrini naar voren en met hem ook Timo Arnold Bik afgewisseld met Calvin Vanokas en Mouad el Haddad. En het was die laatste die zorgde voor de beslissende pass op Amin Darghal die goed werd vrijgespeeld en alleen op de keeper af kon lopen. Ondanks de druk van de verdedigers achter hem hield hij het hoofd koel en prikte de bal langs de keeper: 1-1 in de 75e minuut. En vijf minuten later was daar de vrijwel identieke situatie, waarbij Amin helaas de keeper net niet wist te passeren. Maar eerlijk is eerlijk, 2-1 was misschien iets te veel van het goede geweest. De invallers hielpen JSV door het laatste kwartier en het punt werd over de streep getrokken.
Daar waar dit soort potjes in de eerste seizoenshelft vaak nog de verkeerde kant uit vielen voor JSV zijn de 7 punten uit de laatste drie wedstrijden een prima resultaat. Het team knokt voor elkaar en is trots op elkaar. Ondanks alles dat nog veel beter kan. Benieuwd wat de wedstrijd tegen Benschop volgende week gaat brengen.
