De Nationale Ombudsman oordeelde al fel: de samenwerking tussen de lokale overheid en burgers is een symfonie van slechte klanken en kleuren. Gemeenten worden door de NO op de pijnbank gelegd. En zoals altijd weer barst Nieuwegein uit haar vel: “Bij ons is dat perfect geregeld”, zegt PvdA-wethouder Bert Lubbinge. Een (voor zijn aanhang) weergaloze poging tot verweer is dit, terwijl Nieuwegein (als het gaat om betrokkenheid van inwoners en toepassing van de inspraakverordening) een blinde vlek heeft. Inspraak in Nieuwegein kent storende oneffenheden, en gaat steeds bergafwaarts, omdat, zou je kunnen concluderen, inspraak is overgeleverd aan sociaal-democraten.

Een vermoorde onschuld, spreekt uit het college, ondanks het onderzoek van onze eigen RekenKamer-Commissie die heeft vastgesteld dat de gemeente geen visie heeft, geen plan. Bovendien, en hiermee geeft de RKC aan wat al 4 jaar woekert: burgers weten niet waar en hoeveel ruimte er is voor invloed. Je kunt het advies anders vertalen: college, u moet als de wiedeweerga op cursus. Nu de RKC de inspraak in Nieuwegein tot op het bot heeft gefileerd, en het college een onverdoofde draai om de oren heeft gegeven, zou je zeggen: het college gaat een intelligent inspraakliedje opzetten. Maar het gemeentebestuur (B&W) blijft onverschillig: “Wij doen het buitengewoon goed. Inspraak bij ons bruist, zoals al onze andere dure hobby’s.” Inspraak hebben zij (het vijftallig bestuur) onderworpen aan hun eigen normen, zeker is dit, zonder evenwel de ergernis te zien toenemen, denk ik.

En vandaag (16 november) komt de Raad van Europa (dat is de waakhond over democratie en mensenrechten) met een voorstel om burgers een wettelijke mogelijkheid te bieden: het recht nl. op inspraak van burgers op lokale besluitvorming. Dit betekent dat als een burger vindt dat zij/hij niet is gehoord, de stap naar het Europese Hof op veel meer terreinen open ligt. Een gevoelige stok achter de deur. Ik hoor het college echter al blaffen: “Overbodige onzin ! Flauwe kul ! Hebben wij al foutloos geregeld !”

Dat hoorde de fractie van GroenLinks ook al (in andere bewoordingen) toen wij op 11 november een motie indienden om inspraak anders te organiseren, om een communicatieplan hierover te schrijven, om te gaan experimenteren met nieuwe inspraakmethodieken (die al hier en daar worden gebruikt): “Wij als college hebben dit in volmaaktheid geregeld.”

Tegen een decor van wanorde en boosheid die inwoners voelen, van afnemende populariteit die zij als afstraffing hebben uitgedeeld, laat het college horen dat de Nieuwegeinse inspraak een geoliede machine is. Ondanks de Nationale Ombudsman. Ondanks de Lokale RekenKamerCommissie. Ondanks de Raad van Europa. Een weergaloos (?) verweer van een verwaand en trots kluppie, hartstochtelijk toegejuicht en aangemoedigd door de drie fanclubs (collegepartijen): “Inspraak: het geheim van Nieuwegein ! Inspraak: bron van schoonheid ! Inspraak: motor van de interactieve betrokkenheid !. Doe allen mee !”. Mooie slogans voor de verkiezingen, met als uitsmijter : “Inspraak is ons geweten !”

Manuel Sewgobind

fractievoorzitter GroenLinks