Ingewikkeld!

Vanochtend, 10 mei, haalde een klacht van een Nieuwegeiner de pagina met ingezonden brieven van het AD. De man vroeg zich vol onbegrip af hoe Nieuwegein kapitalen uitgeeft aan de aankleding van de binnenstad en ondertussen moet bezuinigen op vakantiewerk. Dat is een belangrijke activiteit in de tweede helft van de zomer voor een deel van de Nieuwegeinse jeugd.De contradictie tussen die hoge uitgaven en de besparing op andere, voor sommigen heel belangrijke, activiteiten valt moeilijk te rijmen. Die tegenstrijdigheid zal ik de komende jaren wel vaker voorkomen. Een dure fietsbrug over het Amsterdam-Rijn kanaal bij de plofsluis en bezuiniging op de bibliotheek. Een kostbare Enecotour en geen Nieuwegeinse wielerronde meer. Bent u ook niet blij dat de politiek bij de komende bezuinigingen al die moeilijke keuzes mag maken?Nu dat mag u zijn. Maar vergeet niet dat de politiek vaak helemaal niets te zeggen heeft over allerlei uitgaven of bezuinigingen. Enerzijds heeft dat te maken met de ongelijktijdigheid van allerlei financieel gedoe. Zo zijn de een aantal kosten te maken voor die binnenstad al heel lang geleden via de reservering in een potje geplaatst. Die uitgaven doen heeft dus nu in feite niet veel invloed op de gemeentelijke baten en lasten.De bedragen zijn al gereserveerd. Aan de uitgavenkant de kosten en aan de inkomstenkant de reserves die gebruikt worden om die kosten te betalen. Het resultaat is dus nul. Tegenover die bedragen staan dus die jarenlang terugkomende reservering, elk jaar een beetje sparen met aan de uitgavenkant hetzelfde bedrag als een onttrekking uit de lopende rekeningen ten bate van die reserve. Het bekt anders maar is net zo eenvoudig als wanneer u voor een nieuwe auto spaart. Wat minder uitgeven en elke maand een bedragje over boeken naar een spaarrekening. En tenslotte is het bij de gemeente ook net als bij u thuis. Ook al gaat het wat slechter en u bezuinigt wat meer, die auto komt er tenslotte toch wel een keer.Net als u is de gemeente ook aan het bezuinigen. Het zoeken naar bezuinigingen is natuurlijk wat complexer dan bij een familiehuishouding. Het betreft namelijk een inventaris van alle voorzieningen die de gemeente heeft opgestart en in stand houdt. Wat kan er nu goedkoper, wat is minder nodig, hoe kan het efficiënter. Die inventaris is gedaan. Dat was heel veel werk en geeft niet altijd duidelijke antwoorden. Daarna begint de uitvoering. Zo heeft de SWN een taakstelling gekregen om vijf procent te bezuinigen. Dat moet het recreatieschap de Stichtse Groenland, de GGD, en allerlei andere instellingen ook. Het rijk heeft eenvoudig minder geld beschikbaar. De gemeentes krijgen dus minder geld uit het gemeentefonds en we moeten allemaal rekening houden met bezuinigingen. We weten overigens vaak nog lang niet hoe dat er nu precies uit gaat zien in de komende jaren.Ondertussen komen via de kranten de eerste informaties binnen. Vaak niet altijd op het juiste moment en ook al niet met een duidelijk verhaal waarom. Daar mag de gemeente wel eens wat meer aandacht aan besteden. Al was het maar dat men probeert om wat meer duidelijkheid te verschaffen over hoe men werkt, wat voor beslissingen genomen worden en door wie. Immers er hangt achter zo’n eenvoudig krantenbericht waar de brievenschrijver op reageert, een wereld van activiteiten en afwegingen. Soms zijn dat hele complexe processen, soms wordt er met de kaasschaaf gewerkt waardoor iedereen wat moet inleveren. Maar hoe ingewikkeld ook, er moet volgens mij in ieder geval veel meer energie gestoken worden in het communicatieproces naar de inwoners.Bezuinigen doet altijd pijn. Het niet duidelijk maken hoe het tot stand komt en waarom, maakt het alleen maar pijnlijker. En fraaie taak voor het nieuwe college. In hun nieuwe collegeakkoord staat vooral wat ze allemaal van plan zijn. Hoe ze dat gaan doen en hoe ze daarover gaan communiceren is voorlopig nog niet zo duidelijk. Zet hem op mevrouw, mijne heren, Dat moet vele beter. Want u weet toch, de perceptie is belangrijker dan de feiten. Voorwaar een boeiende uitdaging.