Ja informatieronden zijn boeiend. Eerst is daar de informateur. Die heeft alle partijen op bezoek en kan dus in minder dan een week een complexe voorraad informatie oogsten. Dat betekent voor sommige partijen ook dat ze geconfronteerd worden met kwesties als: ‘U was tegen de begroting en hoe denkt u dan nu mee te regeren?’Inderdaad een goede vraag, maar binnen het kader van de essentiële problemen van Nieuwegein een betrekkelijk onschuldig zaak. Al was het maar omdat er van de begrotingen vaak weinig overblijft als het op de uitvoering aankomt. En dan praten we niet over de actualiteit en de bezuinigingen die er op ons afkomen.Ook interessant is het feit dat je in die gesprekken als partij ook een aantal suggesties naar voren kunt brengen die niets met politiek van doen hebben maar operationeel misschien een aantal oplossingen kunnen aandragen. Zo is daar dankzij de problemen in de Bossenwaard en rondom het Lohengrinhof een beeld ontstaan dat voor samenwerken met de mensen in de stad er misschien een andere methode gevonden moet worden. Mensen die actief zijn in de wijkplatforms zullen daar wel een gevoel bij hebben. De noodzaak om steeds meer een beroep te doen op de inwoners van de stad, eenvoudigweg omdat de overheid niet voldoende middelen meer heeft om die zogenaamde maakbare samenleving verder te ontwikkelen, speelt hierbij een grote rol.Onze gemeente voert een groot aantal taken uit en heeft daarvoor deskundigen en kennis in huis. Die kennis betreft de regels en ook gaat het over de techniek. Daarnaast zijn er vaak zaken die vanuit de lokale politiek aangedragen worden. Vanuit die combinatie van kennis en politieke wensen worden ambtelijk beslissingen genomen. Vaak vraagt dat om ontwikkeling van totale nieuwe en originele visie op problemen. Dat zijn ook de zaken die het werk van ambtenaren zo interessant maakt. Dan ontstaan er problemen wanneer de burger als deskundige in zijn wijk en zijn straat vindt dat hij/zij eigenlijk net zo goed instaat is om een visie en een plan te ontwikkelen.Gezond verstand, wat ideeën en soms een berg deskundigheid vanwege eigen beroep of bedrijf, maken die inwoner en zijn of haar comité tot zeer capabele gesprekspartners. En dan blijkt opeens dat om politieke redenen of vult u maar in, de beslissing al genomen is. Het college heeft het goedgekeurd en nu hangt de raad er tegenaan. Insprekers volgen elkaar op.Er worden pakketten aan informatie naar alle raadsleden gestuurd en de discussies laaien heftig op. Ondertussen gaat het ambtelijk apparaat met kleine pasjes richting uitvoering van het plan. Twee jaar later is er dan nog steeds geharrewar en de verwijten vliegen over en weer, terwijl de politiek tracht te begrijpen waar het nu echt over gaat, los van diegenen die dankzij hun originele politieke plannen de hele heisa mede veroorzaakt hebben.En dan is er in de formatieperiode de eenvoudige suggestie om die ambtenaren niet alleen als deskundige op te laten treden, maar ze ook procesmanagers te maken. Dat betekent dat naast de deskundigheid er voor al ook nagedacht moet worden over de vraag voor wie we deze actie ondernemen en hoe we dat het beste kunnen regelen. Dat betekent dat soms de technische deskundigheid de boventoon zal voeren. Maar vaak betekent het vooral ook contact op nemen met de mensen van de wijk en met hen overleggen hoe we de problemen het beste op kunnen lossen.Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Niet voor de bewoners van onze stad. Die zullen dat meestal normaal vinden. Moeilijker wordt het voor de ambtenaren. Hun baan gaat namelijk veranderen en het is maar de vraag of ze dat leuk vinden. Dat vermindert overigens niet de noodzakelijkheid van die verandering.Leuk hoor om dat nu eens buiten het politieke gewoel aan te kunnen kaarten. Want ook de politiek ziet dat verhaal voor een groot deel nog niet zo zitten. Zoals altijd, veranderen is moeilijk.