Het moest er maar eens van komen dat ik een boekje open deed over de omgang van raadsleden met elkaar en over de omgang van het college met sommige raadsleden. Ook over de vergadercultuur en de onvoorstelbare stroom aan zinloze documenten die wekelijks over raadsleden heen komt.
U mag van mij aannemen dat ik onbevangen in de gemeenteraad kwam een half jaar geleden. Als SP-er heb ik geen behoefte aan kinderachtig gedoe en mensen aanvallen op hun persoon. Maar het begint allemaal wel steeds erger te worden en daarom ga ik er toch maar eens op in.
U heeft in de krant kunnen lezen hoe Groen Links een bepaalde wethouder terecht heeft willen wijzen na herhaaldelijke kinderachtige uitlatingen over andere raadsfracties. Deze wethouder maakt er een gewoonte van om (nieuwe) raadsleden met een bepaalde air tegemoet te treden en zich arrogant op te stellen. Men mag van een bestuurder een volwassen houding verwachten, lijkt mij. Wanneer u het aandurft, moet u eigenlijk eens komen kijken tijdens een raads- of commissievergadering. U kunt met uw eigen ogen aanzien hoe uw belastinggeld wordt verkwist en mensen in de raad elkaar in de haren vliegen. Het is gênant. Echt gênant. Als volksvertegenwoordigers iets zouden moeten doen, is het wel een ander, ook als die aan andere mening heeft, op een volwassen wijze tegemoet treden.
Een van de kritiekpunten van veel partijen in de richting van ons als SP, is dat we onze verantwoordelijkheid zouden ontduiken en te weinig aanwezig zijn bij commissies. Of dat we geen voorzitters willen leveren voor dergelijke commissies. Ik kan u verzekeren, dat wanneer u eenmaal een commissievergadering heeft bijgewoond, u ook voor altijd zou bedanken voor het voorzitterschap van een dergelijke club. Ik moet u zeggen dat het me werkelijk shockeert hoe bedroevend laag het niveau van de discussies is en hoe weinig er bereikt wordt met al het kinderachtige geruzie. Als SP hebben we hier vanaf het begin niet aan meegedaan, omdat we maar al te goed beseffen dat wanneer je ervoor kiest om je te begraven in de vele raadstukken en vergaderingen, je regelrecht in de kloof tussen politiek en burger valt.
Veel beter is het om het geruzie en het oneindige gezeur over futiele details achter je te laten en zelf te proberen onderwerpen op de agenda te zetten. Dit hebben we zelf succesvol gedaan met ons initiatiefvoorstel dat de rechtspositie van burgers versterkt en een wapen in handen geeft tegen uw onvolwassen bestuurders. Ik geef u mijn woord dat we dit op deze manier blijven doen de komende jaren. Wanneer u een keer naar een commissievergadering komt en u mij daar niet aantreft, weet u dan dat ik mijn tijd anders en meer nuttig besteed. Ik ben dan waarschijnlijk aanwezig bij een wijkoverleg-, ik spreek mensen in het kader van onze hulpdienst of ben bezig een actie op te zetten om uw stem gehoord te laten worden in het gemeentehuis. De kloof tussen maatschappij en politiek wordt heel makkelijk overbrugd wanneer je het gemeentehuis uitloopt en met gewone mensen praat. Je snapt meteen weer waar het over gaat en hoort begrijpelijke taal. Je snapt meteen weer wat je aan het doen bent: Nieuwegein beter maken. Ik schrik er regelmatig van hoe hard dat nodig is.
Met vriendelijke groet,
Martijn Stekelenburg
