Herfsttafelen

Nu het donker wordt. Nu mijn zomerjas wederom niet waterdicht blijkt. Nu de ochtend steeds kouder wordt. Nu mijn wekker steeds meer een vijand lijkt. Nu er elders in de wereld mijnwerkers één voor één het daglicht zien. Nu de bladeren aan de bomen beginnen te verkleuren en te vallen. Nu doet de herfst haar intrede.
Toen ik nog jong en klein en lief en naïef en onbezonnen en Nieuwegeins was, toen zat ik op school op de Willem Alexanderschool te Vreeswijk. Liefkozend WAS genoemd. Onze mascotte was een pandabeer met een WAS shirtje en een WAS petje (maar dat geheel terzijde.) Ik bedenk me nu dat het veel leuker was geweest om een WASbeer als mascotte te nemen (maar dat nog meer terzijde.)Op die WASschool, in dat Vreeswijk, hadden wij in de herfst altijd een herfsttafel. Thuis hadden we die overigens ook. Maar aangezien mijn moeder juffrouw is op diezelfde basisschool, weet ik niet of het idee van thuis naar school is verhuisd of andersom.Een herfsttafel is verreweg de mooiste tafel der seizoenen. Met kastanjes, beukennootjes, takjes, mos, eikels, rode bladeren, oranje bladeren, gele bladeren, afbeeldingen van konijntjes en hertjes en muisjes en uiltjes en dasjes, paddenstoelen, een zwammenzak, halve boomstammen, boswachters, elfjes, kabouters, regenlaarzen, allerhande miersoorten die meekwamen met de stukjes natuur en natuurlijk een hark. U begrijpt: zo’n herfsttafel is een gezellige boel. Ik sla het dan ook met zeer veel verdriet gade als men (de massa, de luilakken, de herfstmisantropen) een willekeurige budgetwinkel binnen stapt om voor één euro vijftig een zak nepbladeren aan te schaffen, en voor twee euro twintig een herfstmelange aan nepnootjes en neppaddenstoelen.Het grootste gemis in Nieuwegein is dan ook een bos. Zeker in de herfst. Nu kunt u zeggen dat we toch zeker het IJsselbos hebben, maar de naam geeft al aan dat dit bos toch meer van IJsselstein is dan van ons. Terwijl een bos Het Symbool van de herfst is. Met wandelingen met Het Hele Gezin. En een parkwandeling is toch anders. Wij weken dan ook altijd uit naar Austerlitz. Wandelen, de Napoleonese piramide beklimmen, chocolademelk, op de glijbaan. Zelf vond ik het voornamelijk interessant om nootjes te zoeken die we thuis konden poffen en opeten. Of gekke fantasiediertjes maken met kastanjes en satéprikkers. De herfst is een creatief seizoen.Dat gezegd hebbende zijn het toch vaak rare mensen, die de herfst zo ophemelen. De meeste fatsoenlijke mensen zullen als favoriete seizoen de zomer of de winter noemen. De hitte of de kou. De zon of de sneeuw. De lente en de herfst zijn toch de randseizoenen. De net-niet-seizoenen. Met een beetje zon, een beetje wind, een beetje regen. Maak een keuze, herfst. En daarbij, herfst, rijm je ook nergens op. Dat is bijzonder vervelend. Zo met Sinterklaas in het verschiet. Misschien blijft mijn tafel dit seizoen toch maar gewoon een tafel, in de plaats van een herfsttafel.