Gaaf!

Met enig cynisme en hopelijk vaak ook met wat droge humor, neem ik stelling over van alles en nog wat in mijn columns om u als lezer aan het denken te zetten. Cynisme en schrijven over ‘foute’ dingen is een makkelijke manier om dingen aan de kaak te stellen en meningen in beweging te krijgen. Maar wat nu als er gewoon leuke dingen gebeuren? Lastig om daar cynisch over te zijn en de lezer middels een column uit te dagen. Dat is een probleem waar de journalistiek dagelijks mee te kampen heeft. Nieuws lijkt alleen nieuws te zijn als het over foute en slechte dingen gaat. Vaak hoor ik mensen zich afvragen waarom er nou niet wat meer nieuws kan zijn over dingen die goed zijn gegaan. Zo hoor ik vaak in de trainingen die ik geef deelnemers zeggen dat ze altijd alleen horen wat ze verkeerd deden en nooit wat ze goed deden. En andersom zeggen te vaak leidinggevenden dat ze geen nut zien in complimenten geven, omdat werknemers gewoon hun werk goed moeten doen en ze het wel zullen horen als het verkeerd gaat. Wat triest dat veel mensen gefocust zijn op wat er fout gaat en het goede als vanzelfsprekend aannemen. Ligt dat aan onze cultuur? Ligt dat aan onze geestelijke bagage? Ligt dat aan onze genen? Als psycholoog interesseren deze vragen mij mateloos. Een echt eenduidig antwoord heb ik nog niet kunnen vinden. Natuurlijk heb je altijd wel wat te mekkeren over iets dat anders kan, beter kan. En natuurlijk mopperen we met zijn allen graag over die voor ons anonieme gemeente die eens wat beter dit en beter dat zou moeten doen. Door gesprekken met anderen stelde ik me de vraag: is die gemeente wel zo anoniem? Iemand wees mij er namelijk op dat onze wethouders heel toegankelijk zijn en heus bereid zijn te luisteren naar de gewone burger. Nou, daar keek ik wel even van op. De meneer betoogde dat ons idee van logheid en anonimiteit waarschijnlijk komt omdat er tussen onze bestuurders en vertegenwoordigers een groot ambtenarenapparaat zit, waardoor ze onbereikbaar lijken. Hij ging voort dat ik maar eens naar het Politiek Café moest komen, want daar zijn, afhankelijk van het onderwerp, altijd wel vertegenwoordigers van de gemeente, waarmee je zomaar helemaal gewoon kan praten. Ik moest de meneer gelijk geven, want je kan wel zitten mopperen, maar doe het dan in ieder geval tegen de juiste persoon. Tussen al het gemekker door gebeuren er natuurlijk ook allemaal leuke en gave dingen voor jezelf en je omgeving. Eens kijken….. O ja, een collega-ondernemer en ik hebben een nieuw bedrijf opgezet: Het ZaterdagInstituut. Ondertitel: professionele effectiviteit binnen particulier bereik Het was een hele klus, maar er staat nu ook echt iets fantastisch. Gaaf! En op zaterdag 28 januari is er het jaarlijkse Sportgala, een grote en altijd weer spectaculaire gebeurtenis voor Nieuwegein. Gaaf! En Vriendendienst Nieuwegein floreert. Ik had er nooit van gehoord, las er enige maanden geleden over en was direct gecharmeerd van hun activiteiten. Deze organisatie helpt mensen die psychisch kwetsbaar zijn wat meer onder de mensen te komen. Ik heb me gelijk opgegeven als vrijwilliger. Gaaf! En Rinus van de dinsdagmarkt op het Muntplein repareert helemaal speciaal voor mijn hondje zijn uitlaattuigje, want die is kapot en ik kan nergens dezelfde vinden. Gaaf! En het Hospice is klaar en geopend. Nu kunnen mensen, die dat elders niet kunnen, op rustige en waardige manier hun laatste dagen doorbrengen. Gaaf! En, terwijl ik dit schrijf, staat er een stralende winterzon te schijnen, dus ga ik zo dadelijk een heerlijke wandeling maken met mijn honden en een paar mensen met wie ik heb afgesproken. Gaaf! Kortom, een heel andere column dan u van mij gewend bent, maar wel leuk om eens over ‘goede’ dingen te schrijven. Zou dit u ook aan het denken kunnen zetten?