Een tweede leven

Stel je voor dat we allemaal en met elkaar de kans krijgen om het op een andere plaats helemaal opnieuw op te pakken. Een nieuw leven dat je zelf helemaal kunt invullen en zelfs een uiterlijk dat je naar believen kunt aanpassen. Dat er nog niets bepaald en besloten is en alles mogelijk. Een nieuwe kans waarbij je dan ook nog eens de mogelijkheid hebt gebruik te maken van alles wat we nu al weten. Een plek waar alles wat we uitgevonden hebben ook direct en tegen bescheiden prijzen te koop is.Je moet toch veronderstellen dat zo’n plek er totaal anders uit zou zien dan de omgeving waarin we nu leven. Dat we geleerd zouden hebben van de fouten die we nu maken en de ergernissen die we hier hebben. Niets is minder waar. Op het Internet is vier jaar geleden een nieuwe wereld gecreëerd. Het spel Second Life draait om die wereld. Een nog vluchtige kennismaking met het spel leert mij dat we niet echt bereid zijn om te leren van onze fouten. In Second Life gaat het, na vier jaar, om exact dezelfde zaken als in het hier en nu.Macht, sex en het vergaren van rijkdom op welke wijze dan ook. Het spel heeft een Chinese dame inmiddels al miljonaire gemaakt. Niet omdat zij het spel ontworpen heeft, maar simpelweg omdat zij in Second Life een nieuw wereldimperium heeft opgebouwd. Second Life is een omgeving met ongekende mogelijkheden. Steeds meer Nederlandse bedrijven, maar ook organisaties en politieke partijen onderkennen de groeiende invloed van het spel.Nu gaat deze column niet over dat spel, hoewel je er ongelofelijk veel over zou kunnen schrijven. Het gaat mij over het missen van kansen en de starheid van ons denken. De voortdurende strijd tussen gevoel en verstand. In onze samenleving en ook in Second Life regeert het verstand en krijgt het gevoel te weinig ruimte. Daardoor krijgen kunst en cultuur onvoldoende aandacht. Dat zijn zaken die je vooral met je gevoel beleeft. De koude nuchterheid van de dagelijkse waan weegt vele malen zwaarder.Gevoel en besturen lijken in Nieuwegein soms echt haaks te staan op elkaar. Als in de Doorslag de bewoners angstig en onrustig worden van de vele autobranden, gaat de politie de APV controleren om te kijken of er mogelijkheden zijn om een auto als wrak te erkennen. De auto staat er al lang en wordt langzaam maar zeker steeds verder vernield. Een wrak mag door de politie worden verwijderd.Als in Galecop de straten en tuinen verzakken, weet de gemeente te melden dat zij niet verantwoordelijk zijn voor de kosten die de bewoners moeten maken voor het ophogen en opnieuw inrichten van hun tuinen. Hetzelfde geldt voor de brandgangen, waarbij het helemaal ingewikkeld wordt rond de afvoerkolken.Ik zal hier te vuur en te zwaard elke keer weer schrijven dat iedereen op elk moment kan veranderen. Dat je geen Second Life nodig hebt om het beter te doen, dat een Second Life ook niet zal helpen. Geef je gevoel de ruimte en verstop je niet achter juridische spitsvondigheden. Bestuurders zijn in deze wereld gekomen met maar één doel. Dat doel is dienstbaar zijn voor de gemeenschap en haar burgers, mensen van vlees en bloed.Luisteren naar je gevoel; je moet het eens geprobeerd hebben.Afrodite