Op de website van GroenLinks lazen we een hele apparte benadering over de strategische discussie over ‘Nieuwegein kiest’ ingestuurd door de heer Ed Burgwal, wij citeren:
Ik hoop dat ik het niet begrijp. Of dat mijn smaakpapillen, na jaren van een ongezonde levensstijl, aangetast zijn. Maar “Nieuwegein kiest” bezorgt mij een bittere smaak in de mond. Of tenminste een bittere bijsmaak. Als ik in de keuken sta en een gerecht prepareer, dan start ik bij de basis.
Nee het is niet het kookboek dat ik inzie. Nee het zijn niet de ingrediënten die ik toevoeg. En al helemaal niet de fijne kruiden en specerijen uit de tuin. Ik start met nadenken. Wie zijn mijn gasten aan den dis? Wat zijn mijn mogelijkheden en beperkingen als kok? Ik heb het gevoel iets te missen. ‘Nieuwegein kiest’.
We krijgen een kookboek. We mogen de ingrediënten kiezen, maar … wat eten we? Op deze vraag krijg ik maar geen antwoord. Ook niet tijdens de ledenvergadering van GroenLinks. Helaas had ik, ook hier, sterk het gevoel een recept voorgeschoteld te krijgen, waarbij wij, als Nieuwegeiners, alleen de ingrediënten mogen aandragen of kopen. Zijn wij dan niet in staat om na te denken? Mogen wij dan tenminste geen keuze maken uit een voorgedrukte menukaart?
Er bestaat, mijns inziens, nogal wat verschil tussen kiezen voor een stad om in te werken, een stad om in te recreëren of een stad om in te wonen. Als we kiezen voor: ‘Nieuwegein industriestad’ dan kiezen we voor een andere stad dan: ‘Nieuwegein woonstad’. In het laatste geval kiezen we om te investeren in meer, betere woningen in tegenstelling tot een uitbreiding van wegen. We zullen zelfs een kritische kantekening bij de binnenstad moeten plaatsen. Hebben we wel zoveel kantoorruimte nodig? Of willen we soms meer culturele voorzieningen?
Zolang we niet weten wat voor een stad Nieuwegein wil zijn, kunnen we niet kijken naar de ingrediënten. We kunnen onze inwoners niet vragen om kruiden en specerijen aan te dragen, zolang we niet weten wat ze willen eten. Is het niet onze taak, als politiek geëngageerde inwoners van de stad, om scherp en kritisch te blijven? Wij weten toch zelf wel wat wij willen. Wij hoeven toch niet zomaar datgene te slikken wat ons voorgeschoteld wordt?
Ik vraag u: ‘Denk na!’, opdat bitter weer zoet zal zijn. Een keuze uit één menu dient slechts het gemak van de chef-kok en daarmee slechts een enkel belang. Ik hoop dat we samen van een goed samengesteld, weloverwogen diner zullen mogen gaan genieten. Eet smakelijk.
