Het is al weer zo’n dertig jaar geleden dat ik op bezoek mocht bij de familie Van Basten. De aanleiding? Zoonlief Marco had zojuist Elinkwijk ingeruild voor Ajax, reden genoeg om hem nader voor te stellen aan ons lezerspubliek. Ik belde aaan bij de ouderlijke woning aan de Johan Wagenaarkade in de wijk Oog in Al waar vader Joop de deur open deed.
,,Goed, dat je er bent, Hans. Maar ik moet wel even waarschuwen. Marco is nopgal zenuwachtig voor het gesprek, het wordt zijn allereerste officiele interview, moet je weten. Het lijkt me verstandig om niet meteen met hem van start te gaan, maar eerst een potje te gaan klaverjassen. Om het ijs een beetje te breken en om hem op zijn gemak te stellen.’’
Zo gezegd, zo gedaan. We hebben gezellig met z’n vieren een potje gekaart en ik weet niet meer wie er gewonnen heeft. Maar na een klein uurtje was de sfeer danig opgevijzeld en konden we ter zake komen. De jonge Marco, geboren in 1964, bleek beneden in het appartement een als prijzenkast ingerichte slaapkamer te hebben waar hij alle tot nu toe bij EDO en Elinkwijk veroverde bekers, vaantjes en andere trofeeën had verzameld.
Mijn oog viel op een groot bord waarop hij allerlei slogans en voetbaluitdrukking had gekalkt, waaronder het magische begrip ‘Basta is de beste’. Het werd me duidelijk dat deze jonge voetballer een nogal formidabel verwachtingspatroon tot uitdrukking bracht, ondanks zijn ontluikende leeftijd. Bij het vertrek zei vader Joop nog dat ik er maar ‘een mooi stukkie van moest maken’. En hij vertelde ook nog dat alle wedstrijden en trainingen van zoon Marco door hem van dichtbij werden gevolgd.
Deze week moest ik natuurlijk weer even terugdenken aan het potje klaverjas met Joop en Marco, zoveel jaren geleden. En dat ik destijds niet had beseft dat die timide jeugdvoetballer zo’n glanzende toekomst tegemoet zou gaan. Vader Joop had het toen al een beetje voorspeld.
Ontdek meer van De Digitale Stad Nieuwegein
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
