Een vriendin van mij maakte iets bijzonders mee. Met haar toestemming deel ik hieronder haar verhaal met u.Vriendin is al lange tijd alleen en heeft daar nu genoeg van. Maar als leuke, maar drukke en hard werkende meid valt het niet mee die ene leuke man te ontmoeten. Dus na lang nadenken trok ze de stoute schoenen aan en schreef zich in op een datingsite. Daar moesten de nodige lijsten en vragen ingevuld worden. Nadat de computer haar profiel had opgemaakt, volgde een explosie met honderden profielen van mannen die bij haar zouden passen.Na het bekijken van een aantal van die profielen begon vriendin er – na haar aanvankelijke huiver – schik in te krijgen. Ze verstuurde enkele keren een contactverzoek. De eerste, zo vertelde ze mij, besprong haar zowat via de mail. Er moest direct een afspraak worden gemaakt, waarbij tijd en plaats ook vast voor haar werden geregeld, zonder dit met haar te overleggen. Vriendin vond dit te snel gaan en had trouwens ook graag betrokken willen zijn bij het hoe, waar en wanneer. Ze mailde haar contact hierover, maar die luisterde van geen kanten. Dus besloot vriendin dat dit toch niet die ene leuke man kon zijn en serveerde hem af.Bij de tweede speelde zich ongeveer hetzelfde af. Bovendien stond de mail van dit contact zo boordevol met wat meneer allemaal deed, dat vriendin zich afvroeg of er wel tijd en ruimte voor een relatie overbleef. Of zou deze meneer met al zijn activiteiten proberen duidelijk te maken hoe vreselijk fit en viriel hij nog was?
De derde, hm, die was veelbelovend. Die luisterde naar de wens van mijn vriendin om rustig aan te doen en liet hoffelijk tijd en plaats voor een eerste ontmoeting aan haar over. De inmiddels door beiden vrijgegeven foto’s smaakten naar meer. Ook de mails die ze met elkaar wisselden, werden door beiden zeer geapprecieerd. Dus trok vriendin nogmaals de stoute schoenen aan en stelde de eerste ontmoeting voor.Die zou plaatsvinden op het Centraal Station in haar woonplaats, waarna ze naar een kroegje in de buurt zouden lopen om wat te lunchen en te drinken. Vriendin is dit soort acties niet gewend dus was al dagen van tevoren gespannen. Ze lakte haar nagels, trok aantrekkelijke kleren aan en maakte zich mooi op. Op het afgesproken tijdstip wachtte vriendin vol spanning. Vanaf het eerste moment was het mis. Waar was nou die leuke, vlotte man van de mails en de foto’s? In plaats daarvan iemand die een beetje sjofel was gekleed, een sloffende en in elkaar hangende manier van lopen had en een lijzige manier van praten.Vriendin nam moedig (je bent er nu eenmaal aan begonnen) haar date mee naar het kroegje dat ze had bedacht. Daar deed hij zijn jas uit, alweer een teleurstelling: een lelijk vrijetijdsoverhemd over zijn broek hangend, van boven en onder open. Vriendin vertelde met afgrijzen hoe haar contact haar naast zich op de bank wilde hebben, maar dat zij een eigen stoel prefereerde, omdat ze visioenen kreeg van naar haar knieën reikende handjes. Hij bood haar niets aan, ze moest hém vragen wat hij wilde drinken en eten. Vriendin zei nog: ze bedienen hier niet, bestellen moet aan de bar. Dat kwartje viel niet dus kon ze vervolgens zelf naar de bar om te bestellen. Nou is mijn vriendin als collega-ondernemer heus geëmancipeerd en niet te bedonderd om dit te doen, maar van een eerste ontmoeting verwacht je toch wel wat meer.
Na het een uur te hebben volgehouden, vroeg mijn vriendin hem: “wat vind jij van deze ontmoeting?”
Hij: “ha, ha, een evaluatie?”
Zij: ”nee, gewoon wat je ervan vindt, wat voor gevoel je erbij hebt.”
Hij: “nou, ik wil je graag vaker ontmoeten.”
Zij: “we zouden vrienden kunnen zijn, maar ik wil hiermee niet verder gaan, ik zeg het je helder, dan weet je waar je aan toe bent.”
Hij was kennelijk teleurgesteld, dus hebben ze nog even nagepraat om hem de “klap” te laten verwerken. Toen mijn vriendin aanstalte maakte om weg te gaan, viel er eindelijk een kwartje en kwam er aarzelend: “uh, zal ik afrekenen?”
“Nee”, zei mijn vriendin heel gedecideerd, “lijkt me beter dat we ieder apart afrekenen.”

Met een vooruitziende blik had mijn vriendin haar auto in een parkeergarage in de buurt van het kroegje gezet, voordat ze naar het station liep om hem te ontmoeten, dus kon hem de weg naar het station wijzen en zelf afslaan naar haar auto.

Hilarisch belde mijn vriendin mij op om me dit verhaal te vertellen. Ze grinnikte om de anticlimax: “had ik me daar nou zo voor opgetut, zat er bij als een opgedofte gans?” Maar we verwonderden ons er ook over dat iemand zich zo kon presenteren bij een eerste ontmoeting. Dan kleed je je toch netjes aan en stel je je extra hoffelijk op naar de vrouw die je probeert te winnen? Enfin, vriendin heeft besloten deze malle escapade als een leerzame exercitie te zien en door te gaan met het vinden van die ene leuke man. Knap van haar! En ik luister graag naar haar verhalen over wat ze nog meer meemaakt, misschien levert dat nog eens een leuke column op.

P.S. De foto is uiteraard niet van mijn vriendin en haar date, maar symboliseert het snuffelen aan elkaar, zoals u direct al begreep…