De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een kleindochter (Eloisa), een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6) en verkrijgbaar bij de Bruna op het Muntplein. Nu ook haar andere boek ‘Op voet van oorlog.’
Willeke: ‘In de kaaswinkel op winkelcentrum Cityplaza stond een jongen achter de toonbank heel erg onzeker te zijn. Hij had een iets te royale witte jas om de nog jonge schouders, en aan de putjes in zijn gezicht te zien had de acné hem niet bepaald overgeslagen. Ik was niet de enige klant.’
‘De verkoopster was druk in gesprek met een tweetal vrouwen van voor mij onbekende allochtone afkomst. Zij wilden kaas. In een buggy zat een peuter met een flesje onbestemd in zijn knuistjes, waaraan hij met tussenpozen lurkte. Er werden diverse kazen uit het assortiment aangesleept. Er werd volop geproefd, ze hadden de tijd. De peuter wilde geen kaas.’Klik hier om de column ‘Komiinekaas’ te lezen.
