Column Willeke Stadtman: ‘In tijden van Corona (24)’

Het schijnt dat minister-president Rutte enigszins geprikkeld raakt, zelfs een tikje nerveus is, nu de besmettingen blijven toenemen en het reproductiegetal ijzerenheinig blijft steken op 1,17 ondanks de aangescherpte corona maatregelen. Ik snap dat.

We staan toch behoorlijk in ons hemd in Europa met 216 nieuwe besmettingen per dag per 1 miljoen inwoners. We hoeven alleen Tsjechië met een trackrecord van 236 nieuwe gevallen per dag boven ons te dulden, terwijl Duitsland uitstekend uit de bus komt met slechts 27 nieuwe gevallen per dag. Dan kom je als Rutte net iets minder prettig- en ontspannen binnenlopen op de eerstvolgende Europese top. Temeer omdat wij wel weg weten van het aantrekken van een net iets te grote broek in Europa.

Volgens Marino van Zelst, lid van het met het OMT rivaliserende Red Team, zijn we nu bijna het slechtste jongetje van de klas. En dat heeft nergens iets mee te maken, behalve dan met het feit dat wij geen Duitsers zijn.

Als je tegen een Duitser zegt ‘spring’, dan vraagt hij ‘hoe hoog?’
Als je tegen een Nederlander zegt ‘spring’, dan vraagt hij ‘hoe zo?’

Ik hoorde het op de radio, van een gids in een museum. ‘Duitsers lopen bij een rondleiding rustig achter me aan, maar Nederlanders gaan al na krap een kwartier op eigen houtje rondstruinen of aan knopjes zitten waar ze vanaf moeten blijven.’

Wat nu? Ik denk dat het hopeloos is. Wij laten ons de les niet lezen. We willen niet op Duitsers lijken. We begrijpen dat de Italianen geschrokken zijn door de enormiteit van de ramp die zich in het voorjaar voltrok, de stapels lijkkisten, de voor Italianen ongekende zware ingreep: een niet-intelligente volledige lockdown. Maar bij ons was dat echt heel anders. Wij hebben dat allemaal heel snugger aangepakt. We vinden het maar gek: Italianen die niet als gedisciplineerd bekend zijn en toch stuurbaar zijn, doen wat er gezegd wordt.

Stuurbaar? Wij Nederlanders? Wij laten ons liever in praatprogramma’s suf lullen met voor- en tegenstanders van de aanscherping van de maatregelen. Wij demonstreren links- of rechtsom. We doen aan petities. Coalitie en oppositie raken verbaal slaags in ons parlement, uitslag onbeslist. We laten die wat dommige Famke Louise van #ik doe niet meer mee in vol vertrouwen bewerken door die knuffel-intensivist Diederik Gommers. We polderen ons rechtstreeks de narigheid in.

Ik zie nog maar één mogelijkheid: dat wij als Nederlanders massaal als één man, één vrouw, – alle andere genders ook welkom – meedoen aan de Jerusalema Challenge. Dat schijnt enorm te verbinden, zie de youtube filmpjes van onze zorghelden.

Behoorde je eerst tot het prototype van de doorgewinterde individualistische ‘ik bepaal zelf wel wat ik wil’ planeet: dit filmpje biedt een kans. Het gaat ons redden van ons eigen eigenwijze IK. Het laat het WIJ zien.

Nu Rutte nog.

Misschien kan hij nog één keer ‘hou je bek zeggen’ tegen de mensen die zich niet aan de regels houden. En dat hij er dan niet op terugkomt.

Klik hier voor de eerdere columns van Willeke Stadtman over dit onderwerp.

Wees betrokken. Reageer en geef een reactie op bovenstaand artikel!

Onze adverteerders maken pen.nl mogelijk