De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een kleindochter (Eloisa), een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6) en verkrijgbaar bij de Bruna op het Muntplein. Binnenkort haar andere boek ‘Op voet van oorlog.’
Willeke: ‘Ooit schreef ik een column over Nieuwegein.‘U kent het vast wel. Zo’n meewarige blik. Het kan je echt overal treffen. Ik heb het een keer gehad in de sauna. Dat je daar zo onopvallend mogelijk bloot zit te zijn en dat een volslagen onbekende ineens aan je vraagt – “zeg en waar woon jíj?” En dat je dan moet zeggen dat je in Nieuwegein woont.’
‘En dat je dan in een dubbel gênante situatie verzeild bent geraakt: je bent bloot, je woont in Nieuwegein en de ander is ook bloot en die vindt het heel sneu dat jij in Nieuwegein woont en dat ongemak ga je dan samen op een heel ingewikkelde manier proberen te ontkennen door gebroederlijk nog wat water op de hete kolen te gieten omdat de droge lucht wel behoorlijk in de neus prikt.’ Klik hier om de column ‘Lift’ te lezen.
