Katern

Best Nederlands elftal

Het begon allemaal met de poel des doods. Groep B. Australië zou een inkoppertje worden, maar van Chili zouden we zeker weten verliezen en Spanje zou sowieso een afgang eerste klas worden. Het Nederlandse volk had zich compleet ingedekt met redeneringen, verklaringen en argumenten. Het zou natúúrlijk wéér he-le-maal NIKS worden.

Het voortijdige geklaag en gezever werd gevolgd door een aarzelend ‘hup, Holland hup!’ op vrijdag 13 juni (een ongeluksdag, ook dat nog!), toen Nederland het opnam tegen Spanje. Het was één groot laat de leeuw maar in z’n hemdje staan. Pas toen bleek dat een leeuw op voetbalschoenen de hele wereld aan kan (lees: 5-1), was het Nederlandse volk plotsklaps om. Maar juist daar wringt de schoen. Het is mosterd na de maaltijd. De Nederlander biedt pas support als aanmoedigingen niet meer nodig zijn.

De Brazilianen waren en zijn niet overtuigd van hun nationale team en velen hebben hun zinnen gezet op het Nederlands elftal. Ze geloven in van Gaal en hebben en blindelings vertrouwen in jullie. Want zo zijn ze, die Brazilianen: als je ergens in gelooft, dan blijf je daar bij. Vooral als het voetbal betreft. De Braziliaan kiest op jonge leeftijd zijn voetbalteam. Dat team blijft hij voor de rest van zijn leven trouw. Ze kunnen balen van hun team, een hekel hebben aan een bepaalde speler en zesendertig keer op rij verliezen, het is wel mooi hun klote-team en daar mag niemand aankomen.

Woensdag 18 juni: Nederland – Australië. Het Nederlandse volk had huizenhoge verwachtingen. Maar oei, wat waren de Australiërs sterk. Na een half uur regende het gemekker en gejammer op Facebook: Ga eens spelen! Zo verdienen ze het ook niet! En: het wordt natuurlijk wéér niks! Nederland smeet onmiddellijk de handdoek in de ring. Hoewel we met 3-2 wonnen, was het geklaag niet van de lucht.

Nederlanders leggen de focus op minpunten en verenigen zich in gemekker en gezeur. Alsof alleen in negativiteit een samenhorigheidsgevoel kan ontstaan. Er hangt een gordijn van schaamte over volledige overgave aan jullie, aan ‘onze jongens’.

Mijn voorstel aan het Nederlandse volk is om – noem het een experiment – het roer volledig om te gooien en onvoorwaardelijk in jullie te geloven. Al staan we maandag 23 juni met 6 doelpunten achter op Chili, wij juichen gewoon door. Nee, dan sta je niet voor gek, dan toon je passie en karakter. En misschien is dat precies wat er mist bij de Oranje-achterban.

Want verliezen, dat doe je niet alleen en winnen trouwens ook niet.
Best Nederlands elftal, met deze brief wil ik jullie een hart onder de riem steken. Mocht het Nederlandse volk jullie opnieuw afvallen. Neem het niet te persoonlijk op. Over politiek, het openbaar vervoer, files, de belastingdienst en het weer is het ook altijd zeiken geblazen.

En als het echt zwaar weer wordt met de Oranje supporters, weet dan dat Brazilië vol overgave in jullie gelooft.

Lucie Vriesema


Ontdek meer van De Digitale Stad Nieuwegein

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Wees betrokken. Reageer en geef een reactie op bovenstaand artikel!

Onze adverteerders maken pen.nl mogelijk