Achter de schermen 1: Grote en kleine zaken

De laatste column van deze rubriek ging over geldstromen en woonmobiliteit voor senioren. Dat is een belangrijke zaak die vervolgens volledig overschaduwd wordt door de brand in de Geinse Hof, de problemen rond de euro, en nu nog vlak achter ons de moordpartij in Noorwegen. Tegelijkertijd hebben we het slot van de Tour de France en de zoveelste medaille bij het WK zwemmen voor onze estafette dames. Sommige commentatoren zijn verbaasd dat er zo weinig gegeven wordt op giro 555 voor Afrika en tenslotte blijft het weer ook maar slecht.

Hoe je in deze wirwar van nieuws en informaties een helder inzicht kunt houden, is niet duidelijk. De eerste vraag is naar de waarde van de informatie. Ons wereldbeeld laten beïnvloeden door Twitter is aardig maar waarschijnlijk zinloos. De mening van iedereen helpt meestal niet. Hetzelfde geldt trouwens ook voor het internet. Heel pragmatisch systeem waarmee veel gedaan kan worden. Buitengewoon vermoeiend hulpmiddel wanneer het gaat om het vinden van de echte oplossing. Dat wordt door de vraag “Sport”met drie miljard referenties op Google in nul komma drie seconde bevestigd. En waar staat nu dat waardevolle idee?

Het tweede probleem is de kwaliteit van de ontvanger. Weten we eigenlijk iets van het probleem of de situatie. Hebben we tijd om er echt over na te denken. Willen we betrokken worden? Zijn we in een positie om wat te kunnen doen? Alles in de krant is waar behalve die zaken waar we zelf wat van weten! Wanneer we dus zelf weten moet het ook mogelijk zijn om (een beetje) in actie te komen, toch?

In actie komen, betekent onmiddellijk dat er heel veel problemen buiten ons bereik vallen. Dat helpt goed bij het vaststellen wat we dan wel willen en kunnen.
Vaak moeten we ons logischer wijze met de zogenaamd kleine zaken gaan bemoeien. Dat zijn de problemen in onze buurt, wijk en stad. Dat gaat over onze buren, onze voetbalclub, eenzaamheid van de ouderen in onze wijk, de bereikbaarheid van voorzieningen en vult u maar in. Dat doet iets voor de leefbaarheid in onze eigen omgeving. Dat behoort tot de kleine problemen. Maar daar zijn er zoveel van dat die oplossen een grote zaak wordt.

Het is een schone taak voor ons gemeentebestuur om dat soort initiatieven te stimuleren en te leiden. De gemeente praat al langer over de verandering van haar activiteiten die er aan komen. Dat is een complexe zaak en gaat van minder alles zelf doen als gemeente en meer werken aan sturing en stimulering van inwoners om zelf aan de slag te gaan. Deze “aanpak” wordt gezien de eindigheid van de middelen van de overheid steeds duidelijker ook een verplichting. Want het zijn vele kleine zaken die gedaan moeten worden om de grote zaak, ons aller welzijn, in goede banen te leiden. De erkenning dat gemeente en inwoners meer moeten samen werken is een grote zaak.

Onze nieuwe burgemeester, Frans Backhuis, geeft in een recent interview in het AD al aan dat heel veel Nieuwegeiners actief zijn in de samenleving. Dat zeggen is een goede zaak. Dat doet de mensen goed en misschien wel veel meer dan “Het Geheim van Nieuwegein” of “Trots Op “ ooit gedaan hebben. Het is ook een signaal aan de politiek en de gemeentelijke organisatie. Het zegt zoveel als: we staan er niet alleen voor en kunnen het best samen doen. Dat wordt dan een grote zaak nodig om al die kleine zaken goed te regelen. Het wordt vast nog leuker in Nieuwegein.