Abraham

We leven in een wereld waarin je niet meer politiek correct hoeft te zijn. Dat kan je dan ook aan alles merken. Ik heb de afgelopen dagen een grote hoeveelheid kleinerende opmerkingen gehoord over de Hadj en het Offerfeest. Vrijwel iedereen vindt dat hij een oordeel mag hebben over de Islam en Moslims. De simpele conclusie is dat we onze definities maar eens moeten bijstellen. Het tolerante Nederland dat oorlogen gevoerd heeft om de godsdienstvrijheid te bewaren, dat Nederland bestaat niet meer.Opvallend is dat oordeel vaak de christelijke normen en waarden van stal gehaald worden als de pijlers van onze samenleving. Daar haak ik dan definitief af. Ten eerste omdat ik me niet verwant voel met die normen en waarden, maar ook omdat onze samenleving al tijden niet meer zo in elkaar zit. We vieren toch vooral heidense rituelen met elkaar. Denk maar aan Sinterklaas, Oud en Nieuw en Carnaval. Je zult van goede huize moeten komen om deze festiviteiten te herleiden tot de Bijbel.Terwijl we smakelijk nog een hap nemen van onze karbonade, gehaktbal of biefstuk, voeren we diepgaande discussies over de barbaarsheid van het Offerfeest. Het moest toch verboden worden dat die Moslims schapen laten slachten en opeten. Vlees eten is van alle tijden en alle volkeren en over de manier waarop ons vlees op tafel komt, zijn inmiddels boekenplanken vol geschreven.Nog aardiger om te constateren is dat we voor de oorsprong van het Offerfeest niet eens de Koran nodig hebben. In veel Nederlandse huishoudens zwerft wel ergens een Bijbel rond. Zoek daarin het verhaal van Abraham en zijn zoon Isaäc op en je hebt je Offerfeest gevonden. Grappig dat we ons misschien wel niet meer willen realiseren dat de overeenkomsten tussen de Islam en het christendom groter zijn dan de verschillen.We willen onze feestdagen niet inruilen tegen Islamitische feestdagen want we hechten aan onze christelijke tradities. In het onderwijs, juist ook in het bijzonder onderwijs, wordt maar mondjesmaat toegestaan dat Islamitische kinderen vrij krijgen om het Offerfeest te vieren. Het is hun feestje en niet het onze. Met de Bijbel in de hand kan en mag je daar genuanceerder naar kijken.De Hadj is bij ons vooral bekend door de enorme hoeveelheid mensen die we in het journaal door Mekka zien lopen. Mensen die stenen gooien naar een muur. Mannen in smetteloze witte gewaden en vrouwen met een onbedekt gezicht. Dat is een niet onbelangrijk gegeven in deze tijd waarin de discussie over de boerka ook door vrijwel iedereen gevoerd wordt.Met de Bijbel in de hand begrijp je wat meer van de Hadj. Die stenen zijn de stenen die Abraham wierp om de duivel te verdrijven en het schijnbaar zinloos heen en weer lopen van al die mensen symboliseert de tocht van Hagar en Ismaël, de maîtresse en zoon van Abraham. Weten is begrijpen en begrijpen is het begin van erkenning. Het is bij tijd en wijle een leerzaam boek.De volgende keer dat je Abraham of Sarah tegenkomt, de stamouders van onze beschaving, is het goed je te realiseren dat Isaäc en Ismaël ooit geboren zijn als zonen van dezelfde vader, hand in hand bouwend aan onze toekomst.Isaäc werd uiteindelijk niet geofferd…..misschien moeten we Ismaël ook gewoon een kans geven.Afrodite