De herfst trekt zich niet onopgemerkt terug in de stad. Deze week lag bij de keukenramen het gevallen blad in laagjes, op trottoirs, onder lantaarns — voor wie keek, zag iets veranderen. De gemeente plaatste 72 bladkorven, volop terug van weggeweest, verspreid over alle wijken. Het was geen feestelijke ingreep, maar eentje van herkenning: ja, we raken het seizoen, ja, we ruimen het op. En ja – dit hoort gewoon bij de publieke taak.

‘Met z’n allen naar Epe’
Tegelijkertijd verzandde de stad in een administratieve vergissing die meer dan blad op straat bleek. Inwoners ontvingen de kandidatenlijst voor de aankomende Tweede Kamerverkiezing — maar het formulier verwees op de achterkant naar de website van een volledig andere gemeente: Epe. Een klein detail? Misschien. Maar voor wie op het formulier stuitte, voelde het alsof de stad even niet zichzelf was. “Kijk hier maar, link naar Epe”, stond erbij. En dus ontstond twijfel, discussie, onrust. Wie zegt dat je de toekomst betrouwt als je op papier terechtkomt in een andere gemeente?

‘Bommen en granaten’
In de nacht van donderdag op vrijdag werd de wijk Fokkesteeg – aan de Leeksterschans – wakker met een harde knal. Rond kwart over één klonk een explosie bij een woning. De schade was fors, gewonden bleven uit, maar de schrik zat diep. Ook hier ging het niet om grote cijfers of landelijke sensatie, maar om een moment van onbehagen. Een woning beschadigd, een buurt die stil werd. De recherche pakt het op, de bewoners wachten. Niet lang geleden zou zoiets in de marge verdwijnen — niet meer.

Maaien
En in de infrastructuur liet Stedin zich zien: groenonderhoud onder hoogspanningslijnen gaat door vanaf oktober, snoeiwerk om de veiligheid van de stroomvoorziening te waarborgen. Bomen worden ingekort, struiken weggehaald. Voor wie door de wijk fietst ziet: de horizon verandert, de lijn wordt zichtbaar, het groen wijkt voor de draad. Een stille les: veiligheid bestaat niet alleen uit blauw-lichte nachten, maar ook uit het snoeien boven je hoofd.

Wat kun je hieruit opmaken? Dat Nieuwegein zich deze week in drie tonen liet horen: het gewone (bladkorven, onderhoud), het verontrustende (de explosie), en het ongemakkelijke (verkiezingscommunicatie die misloopt). De bladkorven symboliseren het terugkerende: de routine van een stad die blijft draaien, ook als er elders herrie klinkt. De snoei-actie van Stedin toont dat veiligheid ook preventie is — werk dat niemand ziet, maar iedereen voelt. En het verkiezingsformulier dat je naar Epe stuurt, herinnert eraan dat vertrouwen snel scheurt, soms door iets kleins.

Toch blijft het fundament overeind. Want de stad blijft bewegen, hoe krom de lijnen soms lopen. Bewoners reageren, melden, overleggen, en dat maakt Nieuwegein sterk. De explosie in Fokkesteeg wordt onderzocht, de bladkorven worden gevuld, en de gemeente belooft beterschap in de verkiezingscommunicatie. Kleine reparaties, maar samen het bewijs dat er nog altijd iemand oplet.

Komende veriezingen
En dan schuift de kalender door naar woensdag 29 oktober, de dag van de verkiezingen. De komende week zie je ze overal: de debatten op tv, de folders in je brievenbus, de vrijwilligers met soep en flyers aan de deur. Er wordt aan je getrokken, gesleurd, overtuigd. Maar één ding blijft belangrijk: blijf dicht bij jezelf. Stem waar je het beste bij voelt, niet waar de luidste roept. Laat je niets opdringen — niet door praatprogramma’s, niet door campagneteams, niet door angst of hoop in verpakking. Want Nieuwegein is sterk genoeg om zelf te denken. En dat is precies wat deze stad nodig heeft: mensen die met beide voeten in hun eigen straat, hun eigen verhaal, een keuze maken.

Uw hoofdredacteur Martin Reijmerink