Spelsysteem

Met een zwarte aktetas onder de arm kwam van Gaal zelfverzekerd het veld op bij de oefen interland tegen Ghana. Hij gelooft erin, in zijn nieuwe spelsysteem (5-3-2). Voor zijn doen zwaaide hij zelfs tamelijk uitbundig naar de Oranje fans. Maar tijdens de wedstrijd zag ik aan de koppies op de bank dat de uitvoering van 5-3-2- nog niet helemaal snor zat.

Voor de vrouwen: er zijn tien veldspelers en een keeper. Er zijn drie linies: verdediging, middenveld en voorhoede. Nederland speelt sinds jaar en dag met 4 man in de verdediging, 3 man op het middenveld en 3 man in de voorhoede (één spits en twee buitenspelers die het veld breed houden en voorzetten geven aan de spits). Daar zijn we dus Groot en Belangrijk mee geworden.

Maar goed, vanwege Kevin die er niet bij is, spelen we nu dus met 5 man in de verdediging, van wie de buitenste 2 mogen opkomen en doorstoten naar het middenveld of zelfs tot in de voorhoede. Op het middenveld spelen er 3. De linker en de rechter speler stoppen ballen van de tegenstander en zorgen voor aanvoer van ballen naar de voorhoede. En de belangrijkste speler staat in het midden, net iets achter de lijn van de 2 spitsen, het is de nummer 10, Sneijder, hij moet de beide spitsen in de voorhoede (Robben en van Persie) van goede voorzetten voorzien, zodat ze kunnen scoren. Maar hij moet evengoed ballen van de tegenstander tegenhouden.

Voor een goed begrip van het aanvalswerk even een zijstapje naar het begrip ‘diepgaan’. Een speler gaat zogenaamd ‘diep’ als hij de vrije ruimte heeft gevonden, de tegenstander heeft afgeschud en op weg is naar de goal van de tegenstander en de bal aan zijn voeten heeft of die van een ander krijgt aangespeeld.

Persoonlijk vind ik het woord ‘diep’ verwarrend. Vooral voor vrouwen. ‘Diep’ is in feite niets anders dan het vooruit spelen van de bal in de richting van de goal in de vrije ruimte.

Voor de mannen. Het begon zo mooi. In 5 minuten lag hij erin. Van Persie scoorde na een perfect driehoekje met Sneijder en Robben. Uit het 5-3-2 boekje! En het had zo maar 2-0 kunnen worden ware het niet dat Robben een lobje (een balletje dat met een boogje artistiek over de keeper heen wordt getild) probeerde, waar een normale schuiver had volstaan). Zoals Cruijff ooit zei: ‘Voetballen is heel simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel voetballen.’

Ik snapte die koppies op de bank wel. De verdediging gaf weliswaar niks weg, maar van een opbouw naar voren kwam het niet, zeker niet in de tweede helft. Van Persie en Robben lieten zich naar het middenveld zakken om de bal te halen, terwijl Sneijder te vaak naar voren liep en daarmee een aanspeelpunt in de diepte verspeelde. En dat nog even los van de onzorgvuldigheid bij balbezit en de onrust in de achterhoede. En het zou trouwens ook heel fijn zijn als Jasper Cillessen de bal niet meteen in de handen van zijn collega keeper zou schieten. Ik snap heel goed dat van Gaal een aktetas heeft. Daar zal wel een pen in zitten om de probleempunten op te schrijven.