Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis? De Nieuwegeinse natuurliefhebber Udo Tenge beschrijft iedere week een plantje, zwammetje of beestje dat u ergens kunt tegenkomen. Ook heeft hij een eigen website.

Udo: ‘In Nederland leven zo’n 75 soorten zandbijen en op al die bijtjes wordt geparasiteerd door een veelheid van insecten die te lui zijn om hun eigen broed te verzorgen. Een van deze parasieten is de gewone wolzwever, een wollig vliegje dat al vroeg in het voorjaar op pad is om haar eitjes te deponeren in de nestjes van vroege zandbijen. Eten doen ze zwevend voor een bloem: daarvoor dient de lange zuigsnuit.’

Udo: ‘Als gewone wolzwevers op de grond zitten zijn ze mogelijk op zoek naar de ondergrondse nesten van zandbijen, want daarin kunnen zij hun eitjes kwijt. Bij een bloem zwevend, eten ze normaliter en op een blaadje kunnen ze in de zon wat opwarmen.’

Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis? De Nieuwegeinse natuurliefhebber Udo Tenge beschrijft iedere week een plantje, zwammetje of beestje dat u ergens kunt tegenkomen. Ook heeft hij een eigen website.

Udo: ‘De vorige week maakte u kennis met een grote, enge spin die haar krieuwelende gebroed bijeenhoudt in een kraamweb, de kraamwebspin. Zij houdt de hele santekraam zo nog even bij elkaar, maar de kleine lievertjes maken het web al snel kapot en gaan op zoek naar piepkleine snackjes, zoals bladluizen.’

Udo: ‘Het kraamweb van de kraamwebspin, vol krieuwelende kraamwebspinnetjes.
Het valt niet erg op tussen het groen, maar zo’n web zit misschien eind juni ook in uw achtertuin…’

Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis? De Nieuwegeinse natuurliefhebber Udo Tenge beschrijft iedere week een plantje, zwammetje of beestje dat u ergens kunt tegenkomen. Ook heeft hij een eigen website.

Udo: ‘Kraamwebspinnen zijn voor een spin grote wolfspinnen die zonder web jagen op insecten. Hun webvaardigheden gebruiken ze om een zak te weven waarin hun krieuwelende gebroed bij elkaar wordt gehouden. Dit exemplaar had juist een kleine bij gevangen… Je vindt ze doorgaans op allerlei tuin- of wilde planten.’

Udo: ‘Vroeger heette deze spinnen Prachtspinnen. Nu zijn spinnen eerder griezelig dan prachtig, dus is de naam inmiddels veranderd in “Kraamwebspin“. Waar dàt op slaat wordt volgende week getoond met een foto van een kraamweb vol krieuwelende griezeltjes.’

Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis? De Nieuwegeinse natuurliefhebber Udo Tenge beschrijft iedere week een plantje, zwammetje of beestje dat u ergens kunt tegenkomen. Ook heeft hij een eigen website.

Udo: ‘Slakken zijn op grote voet levende, kleffe slijmers. De grootste gaan naakt en woningloos door het leven en die wel behuisd zijn nemen voor alle zekerheid hun woning altijd mee op hun rug als zij op die ene grote voet door de tuin glibberen. Voor de grootste tuinslak mèt huis moet dat een hele sjouw zijn, dat schiet ook niet op maar ze hebben in elk geval een ruime woning, helemaal voor zichzelf. Ze worden Segrijnslak genoemd.’

Udo: ‘Het kraken van een woning is langzamerhand bij de meeste mensen  in de vergetelheid geraakt, maar er worden nog steeds woningen gekraakt. Dat is ook het geval bij de huisjesslakken, vooral bij die welke geen opvallende kleur hebben: Krák! en de niet geziene woning is met bewoner en al een glibberige massa geworden met de functie van een weggeworpen bananenschil. Pas dus op voor de Segrijnslak, hij kan zich echt niet snel uit de voeten maken als u er aan komt…’

Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis? De Nieuwegeinse natuurliefhebber Udo Tenge beschrijft iedere week een plantje, zwammetje of beestje dat u ergens kunt tegenkomen. Ook heeft hij een eigen website.

Udo: ‘Voor Corona binnenblijven: dus niet er op uit om “nieuwe” natuur te ontdekken in Nieuwegein. Maar nu ga ik weer, aarzelend, proberend. Zoals vorig jaar wordt het niet meer in 2020. Voorlopig een wekelijkse reeks bloeiende planten in de Bossenwaard. De overvloed van 2019. Akkerdistels. Nu te beginnen.’

Udo: ‘Het kan niet allemaal even mooi zijn. Ook niet in de Bossenwaard. Er stonden in 2019 ook akkerdistels. Stékelige akkerdistels vol kleine, lila bloemen. Niet zomaar een paar: honderden. Een veld vol. Dat prikt wel even.‘

Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis? De Nieuwegeinse natuurliefhebber Udo Tenge beschrijft iedere week een plantje, zwammetje of beestje dat u ergens kunt tegenkomen. Ook heeft hij een eigen website.

Udo: ‘Soldaatjes zijn een groep van kevertjes met een rechthoekig, langgerekt lijf en meestal in een kleurenkombinatie van rood en zwart. Daarvan vliegen en kruipen er heel wat in de Nieuwegeinse struwelen, maar niet in stramme groepen, zoals echte soldaten. Deze keer het roodpootsoldaatje.’

Bij de foto: ‘Ze hebben geen kazerne. Marcheren doen ze ook niet. Ze hebben wel uniformen in een combinatie van rood en zwart. Ooit hadden echte soldaten ook zulke uniformen, en nu staan ze nog te kijk bij Buckingham Palace. In Nieuwegein houden ze zich op in allerlei struwelen en tuinen, zoals dit roodpootsoldaatje.‘

Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis? De Nieuwegeinse natuurliefhebber Udo Tenge beschrijft iedere week een plantje, zwammetje of beestje dat u ergens kunt tegenkomen. Ook heeft hij een eigen website.

Udo: ‘Sluipwespen hebben meestal een langwerpig uiterlijk, bij de dames nog verlengd met een legbuis. Maar je kunt het ook overdrijven. Zoals bij dit naalddunne exemplaar zonder Nederlandse naam: “Gasteruption jaculator“. Flink uitvergroot, anders zie je zo weinig.’

Bij de foto: ‘Een naalddunne sluipwesp in sombere kleurzetting: “Gasteruption jaculator“. Het is maar een klein beest en onopvallend. De legbuis is even lang als de wesp zelf. Hier snoept zij van de nectar op de witte bloemen van de berenklauw Langs de weg, maar ze priemen soms ook een tuin in. Àls er bloemen bloeien…’

Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis? De Nieuwegeinse natuurliefhebber Udo Tenge beschrijft iedere week een plantje, zwammetje of beestje dat u ergens kunt tegenkomen. Ook heeft hij een eigen website.

Udo: ‘Mensen die naar zweefvliegen uitkijken doen dat meestal vanwege het “fraaie” uiterlijk (gestroomlijnd) en de mooie, meestal gele tekening op hun verder donkere uiterlijk. Maar het kan ook anders. Er zijn ook lelijke èn schadelijke zweefvliegen. Zoals de grootoogbollenzweefvlieg.’

Bij de foto: ‘De larven van bollenzweefvliegen leven en groeien op in knollen en bollen. Je zal maar bollenkweker zijn… Zo’n volgevreten larve ontpopt zich uiteindelijk tot een klein, donker en lelijk vliegje waarvan een enkele soort van nature altijd grote ogen op zet. Het lijfje lijkt op een wat gekrompen worstje. Ziedaar de grootoogbollenzweefvlieg.‘

Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis? De Nieuwegeinse natuurliefhebber Udo Tenge beschrijft iedere week een plantje, zwammetje of beestje dat u ergens kunt tegenkomen. Ook heeft hij een eigen website.

Udo: ‘Wilde bijen zijn soms ongewoon mooi of ongewoon onopvallend. Ongewoon is het sleutelwoord, je kunt er bij bijen van alles  achter zetten. Zo vond ik vandaag een ongewoon eng ogende bloedbij, een toch al niet zo leuke soort want zij parasiteert op andere bijen. Bij deze, na jaren opnieuw, de dikkopbloedbij.’

Bij de foto: ‘Sommige mensen vinden alle insecten enge beestjes. Ze maken wilde gebaren zodra er iets in hun buurt komt dat ook maar iets lijkt op een mug of een wesp en vragen zo de beestjes om gestoken te worden. Daarom bij deze de dikkopbloedbij. Doet geen vlieg kwaad, óógt als  een zwartrode, venijnige wesp en ís een soort koekoeksbij.’

Vraagt u zich wel eens af wat dat nu weer voor een wilde plant of onkruid is, in de tuin of de berm of ergens tussen het gras in het park in Nieuwegein? Of wat dat voor een paddenstoel is? Of wat daar nu weer kruipt of vliegt, soms zelfs in huis? De Nieuwegeinse natuurliefhebber Udo Tenge beschrijft iedere week een plantje, zwammetje of beestje dat u ergens kunt tegenkomen. Ook heeft hij een eigen website.

Udo: ‘Insecten doen niet aan dating. Vaak wachten de vrouwtjes gewoon op een mannetje dat op haar speciale parfum afkomt. Daarna volgt er een “one night stand” en dat is het dan. Ook overdag. Soms kom je een stel tegen dat niet zo duidelijk voor elkaar bestemd is. Zoals deze GRAANHALMWESP met een FRAAIE SCHIJNBOKTOR. “Wat zijn die twee van plan?” denk je dan.’

Bij de foto: ‘Ik zag ze op een boterbloem. Wel een knap stel, dacht ik. Zij hyperslank in zwart met geelwitte accenten, hij zo recht als een plank met spierballen aan zijn achterpoten, een vreemd soort macho. “Hoe hebben die twee elkaar gevonden?” dacht ik, en “Hoe moet dat nou verder?” Daar kreeg ik meteen antwoord op. Zij kon opvliegen, en dat deed ze ook. Hij had geen zin in een relatie met een GRAANHALMWESP. Tenslotte was hij een echte FRAAIE SCHIJNBOKTOR.’