Wat nog nooit eerder gebeurde, is me nu overkomen. Ik had na afloop van Valleivogels-Geinoord contact met de spelersbus van ons eerste elftal. En dan ook nog met de maker van de gelijkmaker (1-1) namelijk Vincent Griffioen die me netjes vertelde hoe zijn treffer tiot stand kwam. ,,Een mooie voorzet van Robert richting eerste paal en die kon ik afwerken,’’ zo legde Vincent me uit.
Zijn verhaaltje vanuit de bus ging gepaard met allerlei juichkreten van zijn medespelers, logisch omdat Robert Maat in de 93-ste minuut van de wedstrijd uit een fraaie vrije trap ook nog eens de winnende binnenschoot. Kortom, Geinoord gaat dank zij de 2-1-zege met een goed gevoel de winterpauze in. Voorzitter Rob beloofde onderweg naar Parkhout ook nog een rondje voor iedereen, toen kon de sfeer helemaal niet meer kapot.
Dat uit Scherpenzeel drie punten gehaald zouden worden, zag er aanvankelijk helemaal niet naar uit. Vanaf twee uur zat ik op de verjaardag van ons jongste kleinkind Niene die1 jaar is geworden. Daarom kon ik niet met mijn vaste chauffeur Cherry meerijden, maar hij was zo attent om me met allerlei tussenberichten op de hoogte te houden.
Zijn eerste bericht was weinig hoopgevend. Een 1-0-achterstand en zijn tussenbalans klonk als volgt: ‘Eerste vijftien minuten heeft Geinoord een technisch overwicht en een veldoverwicht zonder echt uitgespeelde kansen.Daarna neemt Valleivogels het heft in handen met werkvoetbal. Achterin zijn we zonder de geschorst Paul Roestenburg toch enigszins kwetsbaar en had de score kunnen oplopen in het voordeel van de thuisclub. Hopelijk herstellen we ons in de rest van de wedstrijd’
Gelukkig kwam er vlak voor de rust weer een sms-je uit Scherpenzeel van een wat vrolijker aard: ’ 1-1 via Vincent Griffioen, vorige week ook al succesvol in Woudenberg. Gelukkig bleek hij niet geschorst’. Eigenlijk was ik al tevreden met een gelijkspel omdat we in de eerdere ontmoeting met Valleivogels vrij kansloos met 2-0 hadden verloren. Maar zie, toen ik op nhet punt stond de verjaardag van Niene te verlaten, was er ineens een nieuw sms-je: ‘Hans, 1-2 met nog drie minuten te gaan!’
Het bleek toereikend voor de volle winst en ik had een heel aparte manier beleefd om een voetbalwedstrijd en een verjaardag tegelijk mee te maken. Bij thuiskomst naar mijn contactman Herman gebeld en hij verbond me in de bus nog even door met Vincent zodat ik nu een geinig dagboek uit de eerste hand kon maken. Vanaf deze plek wens ik al mijn Geinoord-vrienden fijne feestdagen en een gezellige jaarwisseling! Tot ziens op de nieuwjaarsreceptie op zaterdag 4 januari, om 16 uur. Hopelijk heeft voorzitter Rob dan voor mij de beloofde consumptie nog in petto….