Het is nog maar een paar uur voor de openingswedstrijd tussen Brazilië en Kroatië in het Corinthians stadion in São Paulo begint. Terwijl de laatste hand aan het stadion wordt gelegd, is de grote vraag of Brazilië klaar is voor het WK. Natuurlijk zijn ze er klaar voor! In hun optiek dan.

‘Het Braziliaanse maniertje’
Standaard te laat komen, alles uitstellen, regels omzeilen om dingen voor elkaar krijgen en op het laatste moment in actie komen. De Braziliaan heeft zelfs een uitdrukking voor complete desorganisatie: ‘o jeitinho brasileiro’, ofwel: ‘het Braziliaanse maniertje’. Er wordt lacherig over gedaan, de schouders worden erover opgehaald. ‘Zo doen we dat hier nu eenmaal,’ is het credo. Nu stadions niet af zijn, de infrastructuur een puinhoop is en vliegvelden nog steeds Middeleeuws aandoen, is duidelijk dat het Braziliaanse maniertje niet echt werkt.

Leerschool
De vraag is of de Braziliaan er lering uit zal trekken. Dat hangt vooral af van de prestaties van het Braziliaanse team. Spelen ze slecht, dan zou het Braziliaanse volk wel eens link uit de hoek kunnen komen. Dan duren de protesten voort. Speelt het elftal de sterren van de hemel, dan is het al gauw ‘samba’, een pot bier, een schouderklopje en we praten nergens meer over.

Duur grapje
Het WK in Brazilië kost net zoveel als de Wereldkampioenschappen in Duitsland (2006) en Zuid-Afrika (2010) bij elkaar opgeteld. Het publieke geld is niet alleen gebruikt voor de bouw en renovatie van dure stadions – waarvan sommigen na het WK geen functie meer hebben – het geld is ook in de zakken van allerhande corrupte lieden terecht gekomen. Niet iets om echt trots op te zijn. Geen wonder dus dat Sao Paulo pas sinds eind vorige week een beetje geel-groen begint te kleuren. Maar het blijft een kale bedoening op straat. Het is niet voor te stellen dat het WK morgen echt begint.

Het land ligt stil
Op de dagen dat Brazilië speelt, gaan scholen en kinderdagverblijven dicht. De meeste bedrijven sluiten voor een halve of zelfs een hele dag. Dit heeft uiteraard enorme gevolgen voor de economie en het functioneren van het land. Maar de Braziliaanse medewerker ziet dit enkel als een voordeel. En precies daar ligt het pijnpunt.

Niemand neemt verantwoordelijkheid voor de situatie. Niemand kijkt verder dan zijn neus lang is. Er wordt met de vinger gewezen naar anderen en vervolgens wordt de barbecue aangestoken. En zelfs president Dilma Rousseff neemt geen enkele verantwoordelijkheid voor wat er gebeurt en gebeurd is. Verder dan verdedigen wáárom de kosten de pan uitrijzen, komt ze niet. Een aanfluiting van de bovenste plank, als je het mij vraagt.

Feestje
Nu het kwaad is geschied, hoop ik dat de Braziliaan met volle teugen zal genieten van het WK. Want voor hen is het na 13 juli weer business as usual. Eindeloze files, lange wachtrijen, slecht onderwijs, weinig kansen voor de armen en de groeiende tegenstelling met de almaar rijker wordende elite. Ook ik leg me (tijdelijk) neer bij de situatie en ga nu maar gewoon met een stel uitgelaten vrienden én oranje gelakte nagels voor de buis zitten.

Klik hier voor meer columns van Lucie Vriesema