Van de zestien scheidende gemeenteraadsleden hadden er slechts vier recht op een lintje, onder wie Corrie van Rooyen (Groen Links). Ik ben niet echt thuis in de wereld van de koninklijke onderscheidingen, maar uit de krant begreep ik dat het vooral een kwestie is van gewoon ‘stug blijven zitten’. Edwin van Straten (VVD) zat twaalf jaar in de raad, Hennie van Randwijk (CDA) zestien jaar, Willem Wijntjes (CDA) vierentwintig jaar en Corrie sinds 1975, het jaar waarin Teach-in voor Nederland het Eurovisie Songfestival won met het liedje Dinge-Dong. Voor het laatst. Dat kan geen toeval zijn. Begin dit jaar verwierf ze eeuwige roem door de onbaatzuchtige en liefdevolle opname van een bewust dakloze kip.

In de krant stond dat Corrie geen lintje wilde. Maar waarom niet? Ging het hier om het aloude A is B, B is C, dus A is C?

Oftewel:

Corrie (A) houdt niet van de koning (B).
De koning (B) deelt lintjes (C) uit.
Corrie (A) houdt niet van lintjes (C).

Geen idee.

Of zou ze opgezien hebben tegen de uitvoerige instructies voor het omgaan met een onderscheiding. Die kan namelijk uitsluitend worden gedragen op formele of feestelijke kleding. En voor de draagvolgorde van Nederlandse onderscheidingen wordt gemakshalve verwezen naar de site van de Kanselarij der Nederlandse Orden. De chef van de kanselarij is een soort ‘bondskanselier Merkel’, maar dan voor onderscheidingen.

Ik kan me voorstellen dat Corrie er geen zin meer in had. Dat ze liever gewoon met haar kip een beetje anoniem in haar huiskloffie in de achtertuin wilde rondscharrelen.

Het schijnt dat burgemeester Backhuijs in zijn afscheidsspeech goed op dreef was. Zo zei hij onder meer ‘dat de voorbije raadsperiode vier jaren waren die niet zomaar voorbij gingen.’

Kantoorpanden transformeerden tot woningen, er was een grote brand in de Geinsche Hof, het vertrek van drie van de vier wethouders leidde tot verschuivingen en tot nieuwe raadsleden die tussentijds instapten, en toch komt er nu eindelijk die fietsbrug bij de Plofsluis. Zelf denk ik dat die jaren zonder deze gebeurtenissen ook wel gewoon waren verstreken.

Verder was er volgens Backhuijs sprake van een overgang naar een nieuwe tijd, met jongere mensen en tablets in plaats van mappen met de naam in goud-opdruk. En daarom kregen de vier scheidende raadsleden hun mappen mee als herinnering aan de oude tijd. Ik denk dat Backhuijs zelf stiekem ergens in zijn huis ook wel van die mappen heeft, maar dat hij voor de sier ook een Samsung 130785 ASI IT heeft, gestoken in een eigentijds minimapje met klepje.

Hoe dan ook, Corrie wilde geen lintje en daarom kreeg ze een origineel duurzaam cadeau, te weten een Bonsaiboompje. Wat weten wij eigenlijk van onze lokale politici?

Niets.

En dat moeten we haar nageven. Van Corrie weten we dat ze een dakloze kip én een Bonsaiboompje bezit.

Je zult maar zo’n kreng krijgen, zo’n Bonsaiboompje, zo’n miezerig klein struikje dat zich met zijn protserige dikke stronkjes wil voordoen als ware het een voldragen eeuwenoude boom.

Opscheppers zijn het. En maar moeilijk doen in de verzorging. De Bonsai Vereniging buigt zich al decennialang over de vraag hoe ze het peil van de bonsaicultuur in Nederland omhoog kunnen brengen. Het valt niet uit te sluiten dat Corrie zich, verlost van de ‘politieke waan van de dag’, zal aanmelden voor een masterclass onder leiding van internationale bonsai grootheden. Dat ze over een jaar mee zal doen aan de New Talent Contest.

En dat ze – mocht ze winnen – die prijs zal opdragen aan alles wat Nieuwegein haar gebracht heeft.