Ik had het kunnen weten, maar ik wilde ook wel eens digitaal interactief televisie kijken. En volgens een zwart gelokte kloon van David Bowie bij de Media Markt was het nog minder dan een fluitje van een cent. Het drie-in-een pakket (internet, bellen en kijken) moest natuurlijk wel op één naam staan. Want nu hadden we twee abonnementen op een verschillende naam. Volstrekt helder. Was geen enkel punt volgens Bowie.

Nog geen twee dagen later viel er een alarmerende brief op de mat. Dat het vaste telefoonnummer binnenkort werd afgesloten. Wij KPN bellen, uitleggen: geen enkel probleem. Een dag later was de lijn dood.

Toen de monteur kwam om het spul te installeren, zaten we al drie weken zonder vaste lijn. Dat moest niet mogen. Eén belletje volstond, en ja hoor, hij deed het.
Een dag.

Ik was buitengaats, dus alles kwam neer op de ranke schouders van echtgenoot T. Gelukkig was daar telkens het warme bad bij de klantenservice: ‘Met Helie Schroephuis, waarmee kan ik u van dienst zijn?’ Dan de riedel van T. Ze ging eens even kijken. Nou, dit was wel heel vervelend, dit had ze nog nooit eerder meegemaakt, al 5 weken zonder telefoon. Nou dat moest voor ons wel heel lastig zijn, kon ze zich zo voorstellen. Nou, en het was eigenlijk heel simpel op te lossen. Het was puur administratief, zag ze in haar schermpje. En ja hoor. De volgende dag deed ie het.

Of we een ander nummer hadden? Vroeg onze zoon. Hij herkende ons nummer niet.

‘Met Chantal van der Noest, waarmee kan ik u van dienst zijn?’ Nou dat was wel heel treurig hè, eerst al 5 weken geen telefoon, en nu ook nog een nieuw nummer. Ze ging eens even kijken. Nee, dit was echt heel vreemd, dit had ze echt nog nooit meegemaakt. Wat moest dit vervelend zijn voor ons. En het was ook nog niet zo eenvoudig, want het was niet een administratief probleem, het zat in de techniek. Ach, dat was nou jammer. Nee, dat kon nog wel even duren. Ze zou er achteraan gaan. Ze snapte ook wel dat het voor ons echt heel lastig was. Ze ging echt heel erg haar best doen. En als we wilden konden we een klacht indienen.

Er gebeurde niets. Behalve dan dat de vaste lijn weer dood was. Weer bellen. ‘Met Jochem Kerstens, waarmee kan ik u helpen?’ Hij vond het verschrikkelijk. En dat we nu ook nog een verkeerd postbusadres hadden gebruikt voor onze klachtbrief, wat hadden wij toch een pech. Hij begreep ook niet waarom dat adres dan op de site stond.

Bij Jochem bleef het niet bij lange en meeslepende ‘warme bad gesprekken.’ Hij zei dat hij het ging regelen. En dat deed hij. Na ruim 7 weken hadden we weer ons eigen nummer!

Toch overwegen we een KNPexit. Het is dat we zo op zien tegen het contact met de klantenservice van ZIGGO.