Ik ben heel erg goed in memory. Dat mag best wel eens gezegd worden. Ik ben zo goed in memory dat haast niemand het met me wil spelen. Af en toe iemand, die me nog niet echt kent. Die denkt gewoon een spelletje te gaan spelen. Mis. Tijdens het spelen van memory valt er met mij niet meer te praten. Ik staar naar de omgekeerde kaartjes als een kat naar een vogeltje, ik mompel geheimzinnig en wurg mijn tegenspeler als hij ‘per ongeluk’ met zijn mouw enkele kaartjes verschuift. Memory is een zaak van leven en dood. Memory is herinneren. Ik herinner me de dingen graag goed.Vijf jaar geleden deed ik eindexamen. Daar herinner ik me weinig van. Wekenlang heb ik niet geslapen, nauwelijks gegeten. Alleen geleerd. Boeken verslonden. Documentair materiaal met me meegedragen als een gevulde veldfles in de woestijn. De handleiding van mijn rekenmachine uit mijn hoofd geleerd, opdat het me meer inzicht zou geven in de wondere wereld der wiskunde. Gechat met wildvreemden over de industriële revolutie. Een dag lang Engels gesproken. Zwarte kleding gedragen, omdat kleuren afleiden. Valeriaan geslikt. Warme melk gedronken. Fruit gegeten. Geslaagd. Maar ik herinner me niets tot weinig van wat ik in die weken geleerd heb.Als wij hetzelfde meemaken zul jij het je anders herinneren dan ik. Dat is niet erg maar wel heel raar. Alsof feiten niet bestaan. Of misschien wel bestaan maar dat jij meer waarde hecht aan het ene feit, en ik meer aan een ander feit. Zoals jij zag dat er een man voorbij fietste met een hoed in de vorm van een koe. Ik had de hele man niet gezien, laat staan een koe. Ik zag een meisje op een klein fietsje, dat werd voortgeduwd door haar moeder. Het meisje bewoog haar benen razendsnel op het fietsje, alsof ze niet in de gaten had dat ze even hard zou gaan als ze haar beentjes gewoon stil op de trappers zou houden. Jij had geen meisje gezien. Meisjes zijn er zoveel. Fietsjes ook.Ik herinner me alles. Dat is niet waar. Waarschijnlijk herinner ik me genoeg niet. Maar zolang ik het me niet herinner, is het er nooit geweest.Het is bijna zomervakantie. Voor mij althans. Ik schrijf nog wat, lees nog wat, leer nog wat. En daarna smijt ik alles uit mijn hoofd, pak ik een handdoek en ga ik zwemmen. Dat doe je in de zomervakantie. Je zwemt en ligt op een handdoek. Na te denken. Over het afgelopen jaar en wat leuk was en wat niet. Wat je geleerd hebt en wat niet. En na de zomervakantie is de selectie van herinneringen als vanuit zichzelf gemaakt. Ik herinner me alles. En wat ik me niet herinner? Dat zal een reden hebben.