Wij ‘theatermensen’ onderscheiden ons graag van het gewone volk. Zo kijken wij neer op het volksvermaak dat van den Ende biedt in zijn musicals. Ook walgen wij van het zweet, het bloed en het geschreeuw dat bij sport komt kijken. Maar bovenal: wij verachten Hollywood. Weg met de 3D spektakels, de special effect, de huilende blondines en de stervende mooie helden. Wij willen dialogen met diepgang, experimenteel camera gebruik en een plot dat ons een nieuwe kijk op de wereld biedt.Ik ben een slechte ‘wij.’ Een slecht theatermens. Ik verdedig de musical Miss Saigon tot in mijn dood en ik kan geen roeiboot betreden zonder a la Jack in the Titanic te schreeuwen: “I am the king of the world!”Mijn idee was het dan ook niet om afgelopen dinsdagavond naar een filmhuis te gaan. Filmhuizen, die zijn voor de ware theatermensen. De geitenwollensokken mensen. Mensen die ‘zichzelf innerlijk willen verrijken’ of ‘lekker cultureluren.’ Een filmhuis. Ongetwijfeld een schuurtje waarbij je op hooibalen zit te kijken naar een gestreepte Nelson Mandela, die geprojecteerd wordt op een licht rottende pallet. Een mintgroen geverfde aula van een middelbare school waar één avond in de week de vrijgezellen op leeftijd elkaar treffen. Een naar zweet ruikende gymzaal waar je na afloop van de film, cola en koffie kunt kopen voor één euro. Één…Een prachtig zaaltje in bioscoop Plaza te Nieuwegein. De bioscoop waarin ik de Lion King bezocht. Waarin ik alles bezocht totdat ik de Grote Stad ontdekte en me liet verleiden door het grootse aanbod daar. Maar wat een fijne bioscoop hebben we hier eigenlijk. Prima verzorgd interieur. Prachtig geluid en goed beeld. Zelf het filmhuizenpubliek viel me alles mee. Goed, er waren enkele witte sokken in stevige leren sandalen gestoken. Er waren mensen die in de pauze een biologische perensap wensten. Maar bovenal was het een hele normale filmavond. Met hele normale mensen die te laat binnen kwamen, die in elkaars armen knepen als het spannend werd en opgelucht mee snikten toen de buurvrouw daarmee begon.En dan de film. Wellicht heb ik het getroffen maar the Last Station heeft alles wat ik zoek in een film. Prachtige kostuums, een vergeten doch briljante auteur (Tolstoj) als hoofdpersonage, de afschuwelijke keuze tussen het eigen gedachtegoed veilig willen stellen of de liefde van je leven bekoren, en uiteraard een hartverscheurend eind. Iets wat Hollywood me al lang niet meer geboden heeft.Film Theater Nieuwegein draait iedere dinsdagavond om 20.15 uur een prachtige (cultureel-verantwoorde-artistieke-diepgravende-intellectuele…) film, in de Plaza bioscoop te City Plaza. Aanstaande week, dinsdag 20 april, is Millennium 2: de vrouw die met vuur speelde te bewonderen. Trek uw geitenwollensokken aan en laat uw verdere vooroordelen thuis.