AdieuWat kan het leven hard zijn. Het is de ochtend na de verkiezingen en ik herhaal de indrukken van die dag constant in mijn hoofd. Hoe is het toch mogelijk dat de twee dragende partijen die 5,5 jaar collegebeleid hebben gemaakt zo verschillend worden beoordeeld door de kiezer? Als je er een nacht en een ochtend over hebt mogen denken, is de analyse snel gemaakt. Sterker, toen de stembussen gisteravond nog open waren sprak ik er met iemand over.We hadden het over de mogelijke hoogte van het verlies van Leefbaar Utrecht. En opeens viel het kwartje. Waarom zou iemand nog op Leefbaar Utrecht stemmen? De vorige keer was er veel kabaal over het UCP, over de busbaan, over achterkamertjes. Westbroek had uitstraling, een issue, een podium en zoveel verbale kracht om iedereen in een hoek te lullen. Het Stationsgebied is inmiddels geregeld, de busbaan is er toch gekomen, de leefbaren hebben zich opgesteld als een betrouwbare bestuurspartij en Henk is naar de achtergrond verdwenen. In Leidsche Rijn stemden de vorige keer veel trouwe CDA, VVD en PvdA-stemmers op Leefbaar omdat ze teleurgesteld waren in de manier waarop met hen werd omgegaan.In de dorpen idem. Die mensen zijn inmiddels weer tevreden burgers die allemaal zijn teruggekeerd op hun oude nest. Mijn gesprekspartner kon dat beamen. In Utrecht zijn er geen grote thema’s waarover felle discussie is, zoals in Rotterdam. Aldaar hebben de leefbaren (De Utrechtse leefbaren hebben zich overigens altijd afgekeerd van de Fortuynisten met de kreet: de ene leefbaren zijn de andere niet) de kaart gespeeld van het grote rode gevaar: doen al een halve eeuw niets, dus nu ook niet.De PvdA had van Rotterdam een laffe stad gemaakt waarbij de aanwezige problemen onder het tafelkleed werden gepoetst, en, dat was onder vier jaar Leefbaar eindelijk aangepakt. Daarmee heb je de kiezers duidelijk gemaakt dat er een keuze gemaakt moet worden tussen zwart en wit, goed en slecht. En, natuurlijk ligt het helemaal niet zo scherp, maar zonder het aanzetten van de verschillen is er geen heldere keuze aan te bieden. In Utrecht kan Leefbaar Utrecht bogen op voldoende successen, maar dat verkoopt niet. Het is te bewonderen dat die partij zo keurig is geweest om zich niet zo op te stellen als Leefbaar Rotterdam. Alleen, daar win je geen verkiezingen mee. Toch ben ik er blij mee.Het is buitengewoon fatsoenlijk. Het is tekenend voor de oprichters Broos en Henk dat deze lijn is gekozen. Er is geen populist voor de troepen gezet om een zwart/wit spelletje te spelen en daarmee zeteltjes te scoren. Het publiek heeft dat niet onderkend en daarmee is in een klap de rol van Leefbaar Utrecht uitgespeeld. Onterecht, maar zo werkt het in onze democratie. Het zal nog even duren om de inmiddels zo vertrouwde namen in te ruilen voor de vele nieuwe namen. Ook dat zal lukken. Partir c’est mourir un peu…voor eerdere columns: www.wouterdeheus.nl