Ik moet me even verontschuldigen, ik ben vreselijk laat met mijn column. Er zijn tal van redenen, maar eigenlijk moet ik zeggen dat ik het heel druk heb, en als ik dan tijd heb om te schrijven….. dan komt er niets in mij op…. en ik wil wel wat te vertellen hebben. Ik ben bevoorrecht met persoontje in Nederland die mij op heldere wijze iedere keer weer in mijn oor fluistert dat het weer tijd is voor een verhaaltje, ik ben dankbaar daarvoor. Vooral als je dan die persoon, met partner, in levende lijve hebt mogen ontvangen, dan krijgt een mailtje een gezicht. We hebben een super week gehad.

Maar er is meer te vertellen hoor. Vorige week had ik een ‘merenda’ gepland met onze gasten. Een merenda is een soort borrel uurtje rond 1600 uur, natuurlijk met allerlei lekkere hapjes uit de streek. Iedereen zou komen, dus flink veel bruschetta gemaakt, veel streek kazen klaargezet en natuurlijk ook de salumi. Om half 4 rijdt er een auto naar boven met een Belgisch kenteken. …… Ooooow, dacht ik, zal ik dan nu mijn eerste overboeking hebben? Dat is zo’n beetje de schrik van iedereen die een accommodatie verhuurt en het zweet brak mij uit. Er stapten 4 mensen uit….. en langzaam herkende ik de twee liefste Chrisjes van Vlaanderen, met twee toen nog onbekenden. Ik heb ze twee jaar geleden leren kennen bij een andere accommodatie, en ieder jaar willen ze graag naar ons toekomen ….. en zijn ze te laat met boeken. Ook dit jaar weer, maar ze hadden nog iets kunnen regelen in de buurt.

Met drie Duvel-biertjes kwamen ze naar boven, en ik was zo blij dat het geen gasten waren dat ik ze spontaan heb laten mee eten/drinken met de merenda.
Een paar weken geleden vierde mijn Italiaanse slager Carla haar twee jubileum, met live muziek, veel eten en alleen maar Italianen, op twee andere Piemonte-liefhebbers na…. Er werd ook een aantal vleeswaren gesneden en toen daar iemand met spoed weg moest omdat haar man niet goed werd, heb ik aangeboden om haar taak over te nemen. Dat werd dankbaar geaccepteerd en zo gebeurde het dat ik met schort om weer even ‘de dame van de vleeswaren’ was. Als dank belde Carla mij op om te vragen of ik meeging, lekker uit eten met iedereen die geholpen heeft. Dus heerlijk tussen allemaal Italianen gegeten, kijk, daar doe je het voor. Genoten heb ik.

Ook hebben we hoog bezoek gehad……of eigenlijk waren het hele gewone mensen hoor. Het was een stel uit Argentinie, via onze buurman bij ons te logeren en het waren écht aanwezige gasten, maar wel op een leuke manier. Toen ik hoorde dat ze uit Argentinie kwamen dacht ik lollig te wezen en zei: haha, dan moet je de familie van Maxima ook kennen…….’die kennen we ook hoor’, zei de vrouw…… stilte…… ’Waar kent u ze dan van ?’ (meteen sprak ik aan met U). Toen vertelde ze dat ze een vooraanstaand KNO arts was in de hoofdstad Buenos Aires, en de familie in de jaren van diverse kwaaltjes had genezen. Na drie vermoeiende dagen zijn ze vertrokken, ze wilden naar Milaan. Maar…..op een avond gingen wij bij onze beroemde buurman eten, het meest Piemontese restaurant van deze streek, en wie staan daar bij de ingang en helpen met de bediening …. ja, de Argentijntjes. Wat bleek nou, ze waren 6 van de 8 koffers kwijt, dus nu bij familie blijven, nieuwe kleding kopen en dan maar wat later naar Milaan. Leuke mensen, ik zal ze niet snel vergeten. Ook de paniek die er was toen er geen fohn bij ons aanwezig was. Gelukkig had ik nog een oude fohn ergens, dus helemaal blij was ze weer.

De gasten hebben het hier goed, het is prachtig weer nu, af en toe nog wat wind, maar over het algemeen is het prima. Het zwembad werkt goed, is niet lek, water is mooi op temperatuur, wat wil je nog meer. Tot nu toe heb ik bijna iedere week weer gekookt, en vanaf deze week organiseer ik ook nog een proeverij. Wijn, honing en nog wat puur piemontese producten zullen we gezamenlijk proeven, nog eens proeven, maar het gaat ook om de gezelligheid, ik ben benieuwd hoe het zal gaan, we hebben zoals gewoonlijk weer een leuke groep mensen, dus het zal wel goed komen.

Saluti.