Tijdens een van de afscheidsspeeches noemde iemand hem de GKL. De Grote Kale Leider? Dat was een Feyenoorder en dat past niet bij een Amsterdammer. De Goddelijke Kale Leider? Dat was een populist en dat is Bert niet.

Wethouder, oud-fractievoorzitter en ex-lijsttrekker van de PvdA Bert Lubbinge heeft op 26 april afscheid genomen van de Nieuwegeinse gemeentepolitiek. Met toeters, bellen, geestige toespraken, giften voor een hulphond en tot zijn eigen grote vreugde het ereburgerschap van onze stad.

Ik herinner me Bert liever als de KSK. Kale Sociale Kanjer. Natuurlijk heeft Bert grote prestaties op zijn naam staan in wat heet de “harde” sector. Niet voor niets kreeg hij bij zijn afscheid van zijn fractie een prachtige collage van foto’s van gebouwen waar hij letterlijk of figuurlijk een steen aan bijdroeg: talloze woningbouwprojecten voor onze woningzoekenden, de nieuwe Baten, het beschermd wonen project de Vijfspan, het prachtige Stadshuis met alles wat daar bij hoort. En dat zonder de zo veel voorkomende financiële rampen. Een hele prestatie.

Maar vlak Bert’s passie voor het sociale, de zogeheten “zachte” sector niet uit. Bert deed alles wat hij deed, ook in de afdeling stenen, altijd voor de mensen. Om in hun behoeften te voorzien, hen samen te laten leven.

Daarnaast was hij een echte onderwijsman, die streed voor goed openbaar onderwijs voor iedereen en met speciale aandacht voor kinderen die dat nodig hebben. Zoals de Roma kinderen. Vanuit zijn portefeuille onderdeel WMO/welzijn gaf hij mensen die dat nodig hebben een zetje in de rug; bevordering van participatie heet dat. Wat klinkt dat heerlijk ouderwets in een tijd waarin het motto van de overheid onder het mom van zelfredzaamheid lijkt te verworden tot “zoekt u het zelf maar uit.”

We gaan Bert nog missen!
Guido Bamberg