Onlangs schreef het AD over de teloorgang van Labour in Engeland. Het gedrag rond de onkostenrekeningen van Britse Parlementariërs ligt op straat en een grote krant geeft elke dag een paar voorbeelden, gaande van de huurkosten van een pornofilm gedeclareerd door een ministersvrouw tot allerlei andere onzin. De Engelse socialisten staan er in de “Polls” dan ook buitengewoon slecht voor. De conservatieven doen trouwens even goed mee. Om over wielrenners met hun doping niet te praten. Het lijkt wel of graaien de norm is.Onwillekeurig kom ik dan terecht bij een andere socialist, de burgemeester van Utrecht, die na zijn benoeming en passant ook met de minister van binnenlandse zaken afcheckte hoe dat nu moest met de extra kosten van zijn tijdelijke woning in Utrecht, in afwachting van de ambtswoning. Of dát nu echt zijn eerste zorg moest zijn. Het latere gevolg met de publicatie en de druk om dat niet te doen die vanaf het gemeentehuis kwam, levert die burgemeester in ieder geval een onvoldoende op. Later in Amsterdam of Den Haag benoemd worden zit er waarschijnlijk niet meer in. Maar ja, je kunt altijd proberen Nieuwegein te annexeren, nietwaar. Alhoewel, dat zou nog wel eens een lastige klus kunnen zijn.Hoe dan ook, of het nu Londen, Den Helder of Utrecht is, er komt altijd reactie, zoals velen in bankwezen en anderen takken van sport inmiddels weten. Het actie en reactie of, voor de meer alternatieven, het Ying en Yang werkt altijd. Het trieste is dat we eigenlijk van “dat soort” mensen beter verwachten. Zij moeten ons leiden en een deel daarvan heeft een voorbeeldfunctie. Zo verwacht ik van leiders en bijna-leiders visie en verstand en dan mogen ze er van mij dat salaris en die bijpassende dikke auto bij hebben. En juist omdat ik iets verwacht, wordt ik extra teleurgesteld wanneer ze uiteindelijk zich gedragen als kleine mannetjes of vrouwtjes. Nu kan niet iedereen een De Gaulle zijn of een Churchill. Maar de kunst is voor een ieder die boven het maaiveld komt, om dat op het eigen niveau nu juist wel te zijn.Dat geldt dus voor de leden van ons college en ook voor de raads- en commissieleden. Nu behoeven die niet altijd een vestimentaire gedrag te vertonen zoals Balkenende of Berlusconi. Maar het overige gedrag dient wel op een zeker niveau te zijn. Immers zij vertegenwoordigen altijd de gemeente en kunnen daar op aangesproken worden. Zij lezen altijd hun stukken en komen beslagen ten ijs. Ze zijn hoffelijk naar links en rechts en vooral in de richting van de ambtelijke staf en de mensen uit onze stad. Ze verdedigen Nieuwegein wanneer dat te pas komt. Die stad verdient het namelijk helemaal. En dan trekken ze zich terug na een aantal periodes, en kunnen trots omkijken naar wat er bereikt is. Leve de democratie en de mogelijkheid om daaraan bij te mogen dragen.Een droom? Wanneer dat zo was, ziet het er slecht uit voor onze democratie. De waarheid is natuurlijk verre van perfect en de politici en bestuurders zijn dat meestal ook. Maar hebben we een alternatief? Enthousiaste mensen vinden om mee te doen! Ja, daar ligt een belangrijk startpunt. Politieke partijen weten het wel, maar schijnen dat enthousiasme niet meer te kunnen genereren. Met alle gevolgen van dien. Toch zijn die enthousiaste mensen die mee doen er wel. Zo’n actiecomité tegen het bouwen in de uiterwaarden blijkt, geïnspireerd door een slecht plan van de overheid, tot grootse dingen in staat en veroorzaakt daarmee een ongekende dynamiek in onze stad en gedeeltelijk ook in de provincie.Inwoners kunnen het dus wel, wanneer ze het de moeite waard vinden. Ze in die positie brengen is misschien wel de belangrijkste taak van de politiek. Maar ja, dan moet je aan de stad denken en niet aan je eigen wensen naar het pluche. Voorwaar voor echte bestuurders een schone opdracht in de aankomende verkiezingstijd…