De Nieuwegeinse Willeke Stadtman (1950) is onlangs een tweede leven begonnen als schrijfster. Is echtgenote en moeder van drie kinderen. Heeft inmiddels drie kleinzoons, een hond (een Roemeense kliko) en een kleinhond (de hond van haar dochter). Vierendertig jaar was Willeke werkzaam in de gezondheidszorg, aanvankelijk als arts, later als bestuurder met name in de ouderenzorg. In 2011 is zij gestopt met werken, precies zoals zij zich had voorgenomen. Al een tijdje heeft Willeke haar eigen column op De Digitale Stad Nieuwegein. Deze zijn ook in boekvorm uitgebracht en ligt momenteel bij boekhandel Manschot op Cityplaza met de titel: ‘Hopeloos maar niet ernstig’ (ISBN: 978-90-484-3583-6).

Willeke: ‘Lid worden van een sportvereniging is booming. Vanmorgen las ik in de krant dat ‘mensen zich nog steeds willen verenigen, maar dan wel rondom activiteiten waaraan ze plezier beleven.’ Als ik de strekking van het artikel goed begrijp, beleeft men dat plezier steeds minder als lid van de kerk, – de vakbond of – een politieke partij.’

‘Ik ben zo blij dat ik de tijdgeest haarscherp aanvoel. Ik ben weliswaar geen lid van de Wandelsport Bond, maar ik wandel al sinds 1994 en de bond is de afgelopen jaren met maar liefst 23,9 procent gegroeid. Een slag minder dan de Schaatsenrijders Bond, maar die hebben Sven en Ireen als mascotte.’ Klik hier om de column ‘Wandelen’ te lezen.

Lid worden van een sportvereniging is booming. Vanmorgen las ik in de krant dat ‘mensen zich nog steeds willen verenigen, maar dan wel rondom activiteiten waaraan ze plezier beleven.’ Als ik de strekking van het artikel goed begrijp, beleeft men dat plezier steeds minder als lid van de kerk, – de vakbond of – een politieke partij.

Ik ben zo blij dat ik de tijdgeest haarscherp aanvoel. Ik ben weliswaar geen lid van de Wandelsport Bond, maar ik wandel al sinds 1994 en de bond is de afgelopen jaren met maar liefst 23,9 procent gegroeid. Een slag minder dan de Schaatsenrijders Bond, maar die hebben Sven en Ireen als mascotte. De laatste keer dat ik schaatste was op het Pluismeer vlakbij Lage Vuursche. Bij het overmoedig praktiseren van ‘pootje over’ op een parcours vol scheuren in het ijs, liep ik een vervelende nekblessure op, waardoor ik wekenlang het zicht op de wereld rechts van me moest ontberen.

Nee, dan lange afstand wandelen. Je moet echt heel gek doen, wil je met wandelen een blessure oplopen. Struikelen over iets tamelijk onnozels is een goede optie, en veertig kilometer in moorddadige hitte lopen tijdens een niet nader te noemen vierdaags evenement nabij Nijmegen is ook een goede mogelijkheid.

Wandelen schijnt trouwens ook de meest natuurlijk manier te zijn om ons als mens voor te bewegen. De mens is helemaal niet in de evolutiewieg gelegd voor extreme sportprestaties. Dat mogen we denken, maar dat is een afschuwelijk misverstand. Er is altijd wel een beest dat achteloos een prestatie levert, waarvoor wij jarenlang op onmogelijke uren trainen in zielloze zwembaden waar een doorsnee zeehond nog niet dood gevonden wil worden.

Maar dat heb je niet met wandelen.

Ik ken geen enkel dier dat zonder lunchpakket voor zijn lol twintig kilometer gaat wandelen en die dan onderweg bijzondere aandacht heeft voor wolken, natuur, informatiepanelen of uitzichtpunten en daar dan foto’s van maakt.

Toevallig ga ik dit weekend wandelen en daarom vind ik het heel jammer dat ik op 7 november niet in de gelegenheid was om een bezoek te brengen aan de Meindl dag van de George In der Mauer Beterlopenwinkel in Groenekan.

Volgens George In der Mauer is het najaar namelijk een goede periode om schoenen van Meindl aan te schaffen: er is volop schoeisel voor wandelaars die schoenen willen die bestand zijn tegen gladheid, sneeuw en andere ongemakken van de natuur. En ouderen kunnen te kust en te keur gaan met zogenaamde multigripzolen. En er zijn ook schoenen in Goretex uitvoering die uitermate geschikt zijn om bedauwd grasland te betreden.

Maar pas echt noemenswaardig is de Meindl Vakuum. Een puike schoen: er zit traagschuim in de schacht en die zorgt voor optimale ondersteuning- en houvast in de enkelvork. In de winkel zijn er desgevraagd afbeeldingen van de enkelvork beschikbaar. Mocht u twijfelen? Rob Gaasbeek is graag bereid om u ter plekke te informeren over de specifieke locatie van uw eigen enkelvork.

Recent introduceerde Meindl het zogenaamde ‘identify’ leer: elke schoen heeft nu een eigen identificatienummer, zodat u – op het rund nauwkeurig – weet waar uw schoen vandaan komt, en hoe diervriendelijk en ecologisch verantwoord uw rund wel graasde.

U kent nu de bergweide waar de runderen graasden. En als u even googlet, kunt u ze zien in de tijd dat ze nog springlevend aan het grazen waren op die weide die in het echt altijd veel groter is dan op uw scherm. Waar ze ecologisch verantwoord graasden. Waar na hun dood hun overblijfselen ambachtelijk, duurzaam, milieuvriendelijk én chroomvrij verwerkt zijn tot Meindl wandelschoenen.

Ze zijn vast apetrots op ons, die runderen.

De Nieuwegeinse hockeyclub bereikte afgelopen week een mijlpaal door de inschrijving van het 800ste lid. De gelukkige is Annemieke Gerrits. Zij sluit zich aan bij de trimhockeyers. Dit is de snelst groeiende groep hockeyers. Trimhockey is bedoeld voor beginnende hockeyers, die nog niet veel ervaring hebben en graag voor de gezelligheid een balletje willen slaan. Lekker met zijn allen trainen en daarna gezellig wat drinken. Er wordt geen competitie gespeeld, maar er zijn jaarlijks wel een aantal toernooien.

Uit handen van voorzitter Patrick Werkhoven, ontving Annemieke, in het bijzijn van een groot deel van de trimmers, een fraaie bos bloemen en een cheque van 100 Euro, te besteden bij een van de sponsors van MHCN.

Tennisvereniging Rijnhuyse heeft het contract met selectietrainer Dennis Sporrel deze week voor 2 jaar verlengd. Sporrel is 3 jaar geleden als selectietrainer bij Rijnhuyse begonnen en sindsdien heeft de tennisselectie van de club een enorme progressie doorgemaakt. Zo zijn maar liefst 5 selectieteams op zondag kampioen geworden. Doelstelling voor aankomend jaar is handhaving van een team in de 3e klasse en in de 4e klasse, waarbij de andere teams meespelen voor het kampioenschap in hun klasse. Bovendien heeft Rijnhuyse inmiddels 8 spelers, die in hun leeftijdscategorie bij de beste 75 spelers van Nederland staan én trekt de club steeds meer spelers uit de regio aan. Sinds vorig jaar is Dennis Sporrel begonnen met tennisacademy Dennis Sporrel en geeft hij vanuit die hoedanigheid selectietraining bij Rijnhuyse.

Op dit moment heeft Tennisvereniging Rijnhuyse 52 selectiespelers en deze groep omvat spelers die uitkomen in de speelcategorie 2, 3, 4 en 5. Voordat Dennis Sporrel de selectie onder zijn hoede had, had de club slechts 1 speler met speelsterkte 4 op zijn pasje en het merendeel had speelsterkte 6 of 7. Het 1e team speelde toen op zondag 5e klasse. Met Dennis Sporrel als trainer is het 1e team op zondag 2x kampioen geworden en gepromoveerd naar de 3e klasse. Het 2e en het 3e selectieteam zijn de afgelopen jaren beide kampioen geworden en komen allebei in de 4e klasse uit. Ook het 4e team is kampioen geworden gepromoveerd naar de 5e klasse. Het 5e team op zondag is een opleidingsteam geweest met jeugdige spelers en heeft zich, met ondersteuning van clubtrainer Bart van Essen, mooi gehandhaafd in de 6e klasse. Ook heeft Dennis Sporrel sinds dit jaar 2 selectie jeugdteams bij Rijnhuyse geïntroduceerd. Het ene jeugdteam speelt 2e klasse mix t/m 17 jaar en het andere team is een jongensteam dat t/m 14 jaar speelt.