Eigenlijk snapte ik niet eens hoe sneu het was om Tietje Haring te heten. Ze zat bij mij in de klas op een gereformeerde lagere school in Ede. Onopvallend was ze en een beetje spichtig. Bleek ook. Waarschijnlijk heette ze oorspronkelijk Titia, maar omdat ouders graag koosnaampjes bedenken voor hun kroost, ging ze als Tietje naar school. Aandoenlijk was het, lief bedoeld ook.
Tietje, dat heeft wel iets, maar die achternaam ‘Haring’, die zat niet echt mee.
Had ze nu Tietje Beelaerts van Blokland geheten of desnoods Tietje van Dort. Dat had er nog enig cachet aan gegeven, maar Tietje Haring, dat was twee keer niks. Tietje ging dan ook vrij anoniem naar de Mulo. Daarna heb ik nooit meer iets van haar vernomen.
Tegenwoordig weten we bij de 20-weken echo al, of het een meisje of een jongen is, en dat is prettig, want dat kun je langdurig zoeken naar een toepasselijke naam voor je kind. Het naamgeven valt grofweg in drie categorieën uiteen.
In categorie 1 vallen de namen van kinderen die vernoemd zijn naar bekende voetballers (jongens) of ‘sterren’ (meisjes). Denk aan namen als Davey, Kevin, Wesley, Marilyn, Rihanna, Gordon, Tiger of Bo (bedoeld wordt Beau).
Namen in categorie 2 zijn de namen, die je op internet kunt vinden in de ‘meest gebruikte namen top tien’. Daar kun je je geen buil aan vallen, maar houd er rekening mee dat in een doorsnee klas op de basisschool straks minimaal vier keer de naam Daan valt, drie keer de naam Sem, en twee keer de naam Lucas. En voor meisjes prijken de namen Sophie, Emma, en Julia in de top drie, vermoedelijk als gevolg van een geslaagd, maar strikt geheim gehouden masterplan om de monarchie te redden.
In de categorie 3 vinden we de namen van ouders, die zich willen profileren met een heel bijzondere naam voor hun spruit. Een mediagenieke naam, de naam van het kind als exposure van je eigen identiteit.
Wat moet zo’n kind ermee? Nou niks, ik heet Splinter, en mijn broertje heet Storm en we zijn een heel modern gezin en daarom weet ik dat mijn papa en mama heel hard ‘werken’ aan een zusje dat Tuin gaat heten, of anders wel Tigerlily, want dat vinden mijn ouders ook wel geinig. En als het een jongetje is, dan doen mijn ouders het voortijdig weg, want daar hebben ze er al twee van.
Pipp heeft sinds kort een zusje met de naam Toff. Je mag wel hopen dat Toff een beetje mee kan komen op school, en dat ze een beetje sociaal is want anders gaat zo’n naam toch tegen je werken.
Pipp’s ouders zijn al jaren heel erg bevriend met de familie Berenstein. En toen Pipp pas geleden zijn verjaardagsfeestje vierde in Slot Zuilenstein, mochten alle Beresteintjes komen: Hazel, Trui, Danne, Duuk, Swip en Silke. Kei gezellig. Moeder Berenstein was er ook, want Danne is pas drie maanden.
Graag wil ik hier echt een lans breken voor de ongewone naam. Je kunt je kind maar een keer een hele foute naam geven. Schroom niet, denk aan uzelf en ga ervoor. Houd geen rekening met uw kind, die weet straks niet beter. Die redt zich wel als hij ‘Nijl’ of ‘Spookie’ boven zijn proefwerk moet schrijven. Geneer u niet.
Ik kan het niet laten. Wat vindt u bijvoorbeeld van Rolls Roys, Spike, Peter-Winnetou, Dijk, Gajes, Skipper of Oren voor jongens. Of bijvoorbeeld India, Zonne, Mus, Bende of Nike voor meisjes. Het zijn maar suggesties. Persoonlijk vind ik Gup ook wel trendy, Gupje vind ik dan meer iets voor meisjes. Hartstikke tof(f).