Step

De babyboomers waren geliefde slachtoffers. Zo net na de Tweede Wereldoorlog was de step als speelgoed zeer in trek. Vaak ging het speelplezier gepaard met een gapend gat in de kin. Die buurman, die de vijftig is gepasseerd, die met dat gekke baardje, waar er op een stukje kin geen haar groeit: dat is er één. Die tante, die zo charmant haar hand op haar keel legt, als ze naar boven kijkt: hetzelfde geval. Mijn moeder is er ook een. De step was de vloek van de jaren vijftig. Te hard opgepompte bandjes, gecombineerd met te snel over de stoepjes, resulteerde in opengespleten kinnetjes en talloze dropjes om het goed te maken. Jamin deed goede zaken.

Langzaam zijn we de step uit het oog verloren. In mijn kinderjaren speelde het ding geen rol meer. Het was ouderwets, niet zo hip als een skelter of fiets. Daarnaast hadden ze vaak ook geen bel en ik houd van bellen. Ik was dan ook tot op het bot toe verrast toen de step tegen het eind van de 20e eeuw zijn comeback maakte. Plots wemelde het treinstation van de opvouwbare mini-steps met keurige zakenmannen, en maakten peuters met woest gekleurde monstersteps de straten onveilig. De step (her)veroverde de wereld. Het duurde dan ook niet lang voor de eerste steptochten, stepwedstrijden en pimp-mijn-step-spektakels het licht zagen. Aanstaande zaterdag kunt u ze zelf voorbij zien zoeven. Net buiten Nieuwegein, bij de Nedereindse Berg asfalt wielerbaan, vindt zaterdag 30 juli de EK stepmarathon plaats. Op dit terrein van het Recreatieschap de Stichtse Groenlanden zullen de deelnemers zo snel mogelijk een parcours van ongeveer 42 kilometer afleggen. De dagen hieraan voorafgaand zal er een EK sprint en een EK ‘rondje om de kerk’ criterium gehouden worden in Woudenberg.

Mocht bij u de stepnostalgie al eerder zijn toegeslagen en u beschikt over een kind met een step: neem deze dan mee naar een van de gratis kidsraces. Maar houd de dropjes in de aanslag. Geen kin is veilig.