“Nee, aan volledige overdracht van informatie doen wij niet !” “Kunt u ook aangeven waarom u de burger dan niet naar tevredenheid informeert?”. Hij, de wethouder (in afwijking van de sociaal-democratische traditie uit de zeventiger jaren toen de kiezers nog als baas moesten worden erkend), vond repliek beneden zijn niveau en stevende als een alfamannetje naar zijn stoel. Een nieuw recht was geboren: het recht om geen vragen te beantwoorden. De raadszaal is echter gebouwd op democratische ondergrond, dus het zwijgrecht (hoewel in strijd met de wet en goed fatsoen) liet ik (voor dat moment) ongemoeid. Burger van Nieuwegein, sprak ik tot mezelf, weet in ieder geval dat je niet alles te horen en te zien krijgt. En als je denkt uit eigen onderzoek de risico’s en gevolgen te kennen, kun je nog altijd onderuit worden gekegeld: “Dat kunt u niet weten ! De informatie is fictie.”Wat de burger wordt ontzegd, het recht op informatie, is ook de bitterzure ervaring van zijn vertegenwoordiging in de gemeenteraad, althans het kritische deel ervan. Sinds een poos worden de volksvertegenwoordigers ongegeneerd, moedig, moedwillig, verwaand, laatdunkend, hooghartig, het bos in gejaagd: “Die informatie krijgt u niet!” “En waarom dan niet ?” “Dat ligt gevoelig”, hetzelfde verweer dus waarmee de burger knockout is geslagen. Zwaargewicht kickboksers zijn het, opgepast, want als zij (die dankzij de burgers macht mogen uitoefenen) tegenspraak krijgen, o wee de 316 botten in je lijf als je laat weten tot de protestgeneratie te horen.De eed/belofte die een raadslid heeft afgelegd (geheimhouding is in een aantal gevallen denkbaar), weegt niet eens een microgram. Dus ben je ingezworen, dan is dat voor noppes, met een waarde van nul vóór en nul ná de komma ! Wantrouwen jegens de oppositie op iedere vierkante millimeter ! Informatie komt niet, of wel, maar dan geselecteerd, geknipt, opgepoetst, gesluierd, geschaafd, gewogen, en wat overblijft, opgediend in geel (geheim). Het is angst bij de boksers, angst dat hun zwakke plekken zichtbaar worden, waarmee verklaard is waarom zij zo nerveus en introvert zijn.Dus: het recht dat een raadslid heeft op volledige informatie, is een mythe. Géén informatie betekent evenwel: géén communicatie, géén dialoog, géén debat, géén standpuntbepaling, géén opvatting, géén controle. Dus géén democratie ! De oppositie in de Tweede Kamer is in het Irakdebat het grondwettelijk recht op informatie ontnomen. Daarmee is de Kamer (ook de Gemeenteraad in Nieuwegein) buitenspel gezet. Vragen van Kamerleden worden niet beantwoord, nog een parallel met Nieuwegein. En als de Kamervoorzitter schrijft dat “de regering het verstrekken van inlichtingen niet kan weigeren, op straffe van verlies van vertrouwen van de Kamer”, kun je i.p.v. “regering” invullen “college”, en i.p.v. “Kamer” invullen: de Raad van Nieuwegein. In Den Haag wordt door staatsrechtdeskundigen op gewezen dat een meerderheid van de Kamer het geven van informatie kan afdwingen.Goed nieuws voor ons. Maar… het is pertinent zeker dat coalitiepartijen in Nieuwegein niet aan deze meerderheid zullen willen meewerken. En dus staan wij aan de kantlijn, nog 1 jaar. Het lijkt erop alsof alleen de verkiezingen in maart 2010 hierin genadeloos verandering kunnen brengen. Politiek die met informatie naar hartelust schippert, is misbaar.Manuel Sewgobind fractievoorzitter GroenLinks Nieuwegein
Ontdek meer van De Digitale Stad Nieuwegein
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.