Tijd

Hier in huis is aan alles te merken dat de waan van de dag weer binnensluipt. De jongens gaan weer naar school en opleiding en ook voor ons is het gewone leven weer begonnen. Ik ga natuurlijk niet zeuren over het weer van de afgelopen zomer, want het weer is en blijft het weer.Orde en regelmaat hebben nu eenmaal een andere dimensie dan vakantiegevoel en lanterfanten. Iemand vertelde me ooit eens dat je pas kunt genieten van de vakantie als je ook werkt. Daar zit meer dan een kern van waarheid in. Op de een of andere manier telt het werk dat je ook tijdens de vakantie verzet niet echt als werk.Het is hier druk geweest met atelierwerk en de voorbereidingen van een aantal exposities in de tweede helft van het jaar. Op dit moment is er een groepsexpositie van het KCN met een wel heel bijzonder tintje. Tijdens de expositie kun je een lot kopen en met dat lot kun je een kunstwerk naar keuze winnen. Kijk maar eens op de website van het KCN of beter nog; ga op een zaterdag of zondag eens kijken. Het KCN bestaat niet voor niets al 15 jaar.Vakantie en werk zijn dus zaken die voor het gevoel strikt gescheiden moeten blijven. Werken is een heel erg prettige tijdsbesteding wat mij betreft en datzelfde geldt voor de vakantie. De samenleving begint steeds meer te lijken op een werkelijke 24-uurs economie waarin vakantie ervaren wordt als een lastig bijverschijnsel. Dat is deels een logisch verschijnsel omdat steeds meer mensen gespreid hun vakantiedagen opnemen.Toch is er die periode in de zomer, door de schoolvakanties inmiddels ingekort tot een week of drie, waarin heel veel mensen in Nederland vrij hebben. Het laatste stukje vakantiecultuur dat we nog hebben. Dat stukje cultuur staat ernstig onder druk. Kon je vroeger nog aan mensen uitleggen dat zaken waren blijven liggen vanwege de vakantie, tegenwoordig is dat niet of nauwelijks nog een geaccepteerd excuus.Het is maar de vraag of dat een goede ontwikkeling is. We worden allemaal steeds jachtiger en daarmee wordt het leven ook niet zelden oppervlakkiger. In mediterrane streken worden er geen concessies gedaan aan het leef- en dagritme. Een siësta heeft een prominente plaats in het leven daar. Een moment van rust en bezinning, een moment van bedoelde leegte.Het idee dat alles vandaag en liever nog gisteren klaar moet zijn, is een patroon dat wij ons zelf opleggen. Een patroon dat tot een volwaardig onderdeel van onze cultuur aan het worden. Als wij snelle en directe actie verwachten van anderen, mogen we ook niet verbaasd zijn als anderen dat ook van ons verwachten. Met die ontwikkeling gaat een belangrijk stukje cultureel erfgoed verloren.Wie is tegenwoordig nou nog in staat om zonder agenda in de hand een afspraak te maken met vrienden of familie? Wie kan er nog zonder agenda of horloge? Dat is hooguit een exclusieve groep mensen die zich heeft gewapend tegen de waan van de dag. Een groep gelukkige mensen die nog niet toegeven aan de steeds groter wordende druk van buitenaf.Met weemoed denk ik terug aan die goede oude tijd. Een tijd waarin de tijd nog van ondergeschikt belang was. Een tijd waarin je nog tijd had voor de werkelijk belangrijke zaken in het leven.Heb je even voor mij?Afrodite