Schrijfster Heleen van den Hoven woont al ruim dertig jaar in Nieuwegein. Onlangs kwam haar derde boek Het Tango algoritme uit. Toen haar kinderen nog klein waren, schreef Heleen De Troonladder en Losse tanden, enkele kinderboeken die spelen in de wijk Zuilenstein. Deze boeken zijn via onze webshop te koop. Voor de lezers van De Digitale Stad Nieuwegein tekent ze wekelijks haar spinsels op met haar schrijverspen. Deze week: ‘Leeghoofd.’
Heleen: ‘Vorige week heb ik mijn lezers het bos in gestuurd. De natuur is voor veel schrijvers een inspiratiebron. Daarnaast zijn veel van mijn collega’s echte wandelaars. Wil het even niet lukken met een scène, stribbelen hoofdpersonen tegen of willen de woorden niet komen? Schoenen aan en lopen maar. Het schijnt erg goed te zijn voor de hersenen, als ik Erik Scherder mag geloven.’
‘Wat ook goed is voor onze hersenen, volgens hem, is muziek. Maar daar zitten voor mij twee kanten aan. Muziek tijdens het schrijven werkt niet, althans, niet dat ik weet, want na de eerste maten vergeet ik te luisteren. Misschien zorgt de muziek ervoor dat ik in de juiste trance kom, maar ik heb eerder het gevoel dat ik mijn oren uitschakel.’
‘Zelf muziek beoefenen is zeker goed voor mijn geest. Zingen werkt uitstekend voor lichaam en ziel. Ik hoop daarom dat we dit seizoen kunnen blijven repeteren. Vioolspelen is ook iets waar mijn hoofd van opknapt, al heeft het een minder effect op het lichaam. Na het afgelopen repetitieweekend van Het Ad Hoc Orkest uit Utrecht, kon de gehele sectie tweede violen naar de fysiotherapeut.’
‘Hoe goed de muziek ook voor de geest is, waar wandelen en schrijven wel samengaan, ik schrijf hele scènes in mijn hoofd terwijl ik onder de bomen wandel, muziekspelen en schrijven kunnen niet tegelijkertijd. Bij het spelen en zingen maak ik mijn hoofd leeg. En daarna heb ik grote behoefte aan een kop thee, een glas wijn of een masseur (maar dat meldde ik al). Die masseur is trouwens ook welkom na een lange schrijfdag. Het beeldschermwerk en het rammelen op een toetsenbord zijn minstens zo slecht voor de houding als vioolspelen op een te hoge stoel.’
‘En dan kom ik bij de laatste methode om het hoofd opgeruimd te maken en rust te vinden om te schrijven: een papieren agenda. Vorige week heb ik er een gekocht, een mooie, want het oog wil ook wat. Nu zie ik in één oogopslag wat ik deze week nog moet doen en wanneer ik tijd over heb. Met de digitale agenda op mijn telefoon lukt dat me niet. Vandaag staan er drie dingen op de agenda: Feedback Lesopdracht, SchrijversPen en AHO. Het eerste slaat op de Online Schrijfschool waar ik sinds dit najaar officieel schrijfdocent ben. Die opdracht heb ik inmiddels bekeken en van feedback voorzien. Dan is het tijd voor dit stukje. Daarna kan ik me klaarmaken om vanavond de viool weer op te pakken in de orkestrepetitie. Hoofd leegmaken en morgenochtend weer schrijven.’
