Op De Digitale Stad Nieuwegein hebben we wekelijks een portret van een opmerkelijk persoon. Met de camera in de aanslag lopen we door Nieuwegein. Gefascineerd in personen proberen we met de camera, opvallende, opmerkelijke personen vast te leggen. Wie is de man, vrouw of kind die daar zit, loopt, fietst, werkt ligt of speelt? Deze week Lisa Peters Esvelt.
Arend Bloemink: ‘Tijdens het maken van de afspraak om haar te fotograferen, vraagt het Portret van déze Week me of ik bang dan wel allergisch ben voor een middelgrote hond. Wat góed! Dat heeft me nooit eerder iemand gevraagd. Nou ja, wel werd me nogal eens op het moment dat ik, ter plekke aangekomen en geconfronteerd werd met de hond des huizes, gevraagd of ik bang van honden ben, maar vóóraf, nee dat nooit. Heel attent!’
‘En zo gebeurt het dat ik op mijn aanbellen in eerste instantie een nieuwsgierige blaf hoor waarna het Portret de voordeur openzwaait. Ik ben welkom. Vooraleer ik het gesprek met het Lisa (zij is het Portret) kan aangaan, vraagt Wally (een lichtbruine Toller retriever) alle aandacht. Die aandacht geef ik ‘m, met als gevolg dat hij in mij een nieuw maatje denkt te hebben gevonden… Gelukkig grijpt Lisa van tijd tot tijd even in en laat Wally ons vervolgens onze gang gaan: babbelen en fotograferen. En dat allemaal in Lisa’s atelier met aan de wanden proeven van haar kunnen. Wát een talent!’
Lees hieronder om, aan de hand van haar antwoorden op de vijf, altijd dezelfde, vragen nader kennis te maken met Lisa Peters Esvelt, het portret van deze Week.
Wie ben je?
Wie ik ben? Jeetje, een beetje een veel omvattende vraag. Dit kan ik antwoorden met “Lisa Peters Esvelt” Maar vermoedelijk dekt dat de lading niet helemaal. Dus ik zal wat uitgebreider reageren. Een rasechte Nieuwegeinse ben ik niet, ik ben namelijk geboren in Emmeloord maar grootste deel van mijn leven heb ik in Utrecht gewoond.
Inmiddels ben ik de 40 net gepasseerd (wat zijn interviews confronterend. Sinds 2008 ben ik getrouwd met mijn grote liefde André. Hij is mijn grote steun en motivator. Ik ben best een eigenwijze dame die avonturen aan gaat. Zo ben ik bijvoorbeeld meerdere malen naar oost Afrika afgereisd, voor mooie safari’s, werken in een weeshuis en zelfs het beklimmen van de berg Kilimanjaro. Maar het starten van een eigen bedrijfje was een grote stap voor mij.
Ik heb hiervoor altijd voor werkgevers gewerkt. Het was zijn idee dat ik, na 16 jaar als verpleegkundige in de GGZ, stopte met werken voor een baas en mijzelf volledig ging storten op mijn eigen bedrijf Pastellum. Carpe diem.
Wat doe je in het dagelijks leven?
Inmiddels werk ik dus full time als kunstenares, gespecialiseerd in soft pastel (krijt) voor mijn eigen bedrijfje Pastellum. Ik maak vrij werk, schilderijen en tekeningen in opdracht en geef workshops en cursussen. Verder heb ik ook een aantal dagen “open atelier” voor de liefhebbers die net als ik verslaafd zijn aan het werken met voornamelijk soft pastels. Het tekenen met soft pastels is in 2011 op mijn pad gekomen. In mijn jongere jaren heb ik een paar jaar opleiding grafisch vormgeven gevolgd, maar daar werd geen les gegeven in soft pastel. Wel was ik dol op het vak illustreren. In mijn jeugd is in Parijs in de wijk Montmartre een pasteltekening van mij gemaakt, maar meer dan dat was ik niet met de techniek in aanraking gekomen.
Na het volgen van een workshop was ik zo gefascineerd door het medium dat ik helemaal los ben gegaan met de pigmenten. Het was stichting Kunstgein die mij heeft overgehaald om een keer een workshop voor de stichting te geven. Ondanks dat ik nog nooit les gegeven had en enorm nerveus was, bleek dat ik niet alleen soft pastel leuk vond, maar les geven ook. Een paar maanden later heb ik Pastellum opgericht en ben zo nu en dan bij d’Oude Werf in Jutphaas les gaan geven.
Volgend jaar februari bestaat mijn Pastellum alweer 5 jaar (tijd vliegt voorbij, zoals ik eerder al zei, een interview is confronterend. Een onderdeel wat mijn werk ook geweldig maakt is het zoeken naar nieuwe materialen en technieken. Sinds dit jaar werk ik met een nieuwe soort soft pastel, namelijk PastellPaste, wat niet in een krijtvorm of potlood vorm is, maar wat met een penseel aangebracht moet worden. Dit product is nieuw en ik heb intensief contact met de ontwikkelaar van dit product in Duitsland. Samen met mijn cursisten en deelnemers aan de open atelier sessies proberen wij te ontdekken hoe we met het medium kunnen omgaan. Daarin kijken we ook wat we nog meer met het medium kunnen doen dan datgene waar het in eerste instantie voor ontwikkeld is. Ook haal ik zo nu en dan bekende pastelisten naar Nieuwegein om les te komen geven. Zo komt Alain Picard uit Amerika volgend jaar naar Nederland. En niet zomaar in Nederland, maar naar Nieuwegein!
Voor een idee wat er mogelijk is met Pastel, neem gerust een kijkje op mijn site www.pastellum.nl
Hoe lang woon je al in Nieuwegein?
Inmiddels wonen mijn man en ik ruim 3 jaar in Nieuwegein. We hebben met veel plezier in Utrecht Overvecht gewoond op 9 hoog in een flatje. Nu hebben we een eengezinswoning met voortuintje en een achtertuin. Dat was ook onze grote wens, een tuin. De deur open doen en meteen buiten staan met in achterhoofd dat we graag een hond wilde. Voor ons was Nieuwgein een logische keuze om te gaan wonen, immers gaf ik toen al les bij d’Oude Werf. Daarbij heeft Nieuwegein alles te bieden wat wij op dat moment zochten.
Wat vind je van Nieuwegein?
Elke ochtend start ik mijn dag met wandelen in het park Oudegein. Dit ligt naast Fokkesteeg, waar wij wonen. Het is elke dag genieten als Wally, onze Toller retriever, en ik daar doorheen struinen. In dit prachtige park zo midden in Nieuwegein ligt kinderboerderij Ijsselstee. Daar heb ik al een keer een schetsmiddag georganiseerd. En in museum Warsenhoeck heb ik een keer geëxposeerd. Het klinkt misschien gek, maar er is een bepaalde rust over me heen gekomen sinds dat we in Nieuwegein wonen. Ik denk dat stoppen met werken in de psychiatrie (geregeld toch wat hectische diensten) en het wonen in Nieuwegein een combinatie is die ons rust en leef genot geeft. Ik voel me tegenwoordig ook een Nieuwegeinse. Dus wat ik vind van Nieuwegein? Een top plek om te wonen en te werken.
Wat kan er beter in Nieuwegein?
Wat een goede vraag. Ik heb nog niet eens alles ontdekt wat het allemaal te bieden heeft. Dus hoe kan ik al bepalen wat er beter kan? Ik kan wel zeggen dat ik hoop dat Nieuwegein kunst en cultuur hoog in hun vaandel houdt en de kunstenaars zowel amateur als beroeps kunstenaars zoveel mogelijk ondersteunen met mogelijkheden bieden.
Als voorbeeld biedt de Gemeente Nieuwegein Stichting Kunstgein een podium voor zowel beroeps als amateurs kunstenaars. Ik hoop dat na de verbouwing van het Atrium van het Stadshuis Stichting Kunstgein hier nog steeds een plek zal hebben zo in het hart van Nieuwegein.
