Op de helling bij Museumwerf Vreeswijk ligt sinds begin juli de Victoria Regia. Met een rechte doos op een oud scheepscasco is zij het prototype van een traditioneel woonschip. Toch loopt menigeen aan haar voorbij. Zo niet de Historische Vereniging Haastrecht en nieuwe eigenaar Guus Bening. De Victoria Regia is een woonschip met een streekgebonden verhaal. Het eerste deel over dit schip kunt u hier lezen. Onderaan dat verhaal kunt u doorklikken naar dit tweede deel over het schip Victoria Regia.
Het was spannend voor de Victoria Regia. De traditionele woonboot -cultuurhistorisch erfgoed uit Haastrecht- ligt sinds begin juli op de helling bij Museumwerf Vreeswijk. De nood was hoog nadat haar nieuwe, toegewijde eigenaar Guus Bening een lek in het scheepscasco ontdekte. Een jaar eerder nog was Guus -architect van beroep- enthousiast begonnen met het opknappen van de verwaarloosde woonboot waarop hij sinds zijn jeugd al verliefd is.
De renovatie van de opbouw was een flink eind gevorderd maar na de enerverende ontdekking stopte hij alle werkzaamheden. Een woonboot renoveren op een wrakkige schuit is zoiets als een huis bouwen op het ijs. ‘Zou alle moeite voor niets zijn geweest,’ vroeg Guus zich vertwijfelt af. Op de helling bij de Museumwerf brak het uur der waarheid aan: Victory or die! Opknappen en floreren of afvoeren naar de sloop.
Tijdens het schoonspuiten van het onderschip onder hoge druk, waarmee de hellingbeurt begon, schoten de waterstralen dwars door het casco. Dat voorspelde niet veel goeds voor de oude opgebouwde IJsselaak. Nadat het onderschip was opgedroogd, bleek de wind/waterlijn een ware gatenkaas. Vervolgens vond een inspectie plaats waarbij met speciaal meetapparatuur de dikte van de scheepshuid werd gemeten. Vol spanning wachtte Guus de resultaten af.
De minimale huiddikte moet 40 (= 4 millimeter) zijn. Maar wat bleek: buiten de probleemgebieden varieerden de waarden tussen de 44 en de 61. Het grootste deel van het plaatwerk verkeerde dus in goede staat! De Victoria Regia was te redden. Maar om het woonscheepje echt te laten zegenvieren, moesten de wind/waterlijn en andere zwakke zones worden gerepareerd. De remedie: nieuw plaatwerk tegen het oude aan lassen, een prijzige aangelegenheid maar wel afdoende en gelukkig binnen Guus’ budget. En zo geschiedde.
Solide
Opgelucht haalt Guus weer adem. Vol goede moed gaat hij verder waar hij was gebleven. De werkzaamheden worden slechts onderbroken om tijdens het lassen brandwacht te houden. De verwachting is dat de Victoria Regia drijvend en wel half september de helling bij de Museumwerf kan verlaten.
Guus’ werkzaamheden ogen solide. De inrichting zal eveneens gedegen worden aangepakt. Ter voorbereiding bestudeerde Guus vergelijkbare interieurs. Net als bij veel andere woonboten uit de jaren vijftig, bevatte de Victoria Regia kenmerken uit de jaren dertig zoals paneeldeuren, glas-in-loodramen, een Bruynzeel keuken met wit en geel tegelwerk met een zwarte bies. Guus heeft deze elementen zoveel mogelijk bewaard om later weer toe te passen. Trots laat hij alvast het originele glas-in-loodvenster zien dat hij na restauratie terug in de voordeur zal zetten.
Over niet al te lange tijd hoop ik door deze voordeur te mogen binnenstappen om te zien wat Guus van zijn jeugdliefde heeft gemaakt. Tot dat moment moet ik mijn geduld bewaren.
Passie, zo realiseer ik mij, kan veel goeds voortbrengen. Dit bijzonder stukje Haastrechts erfgoed dankt in ieder geval haar voortbestaan eraan.
