Mentaal hadden de Brazilianen al verloren nog voor ze begonnen waren. Wie van de Goddelijke Kanaries was in hemelsnaam de geestelijk vader van dat krankzinnige idee, van die potsierlijke vertoning met dat shirt? Bij het zingen van het volkslied hielden keeper Júlio César en gelegenheidsaanvoerder David Luiz het shirt van Neymar omhoog alsof hij daags tevoren bij een tragisch ongeval om het leven was gekomen.
Het deed me denken aan die onfortuinlijke beslissing van Marco van Basten bij het WK van 2006, toen het Nederlands elftal rouwbanden droeg vanwege de miskraam van de vrouw van Boulahrouz. Een wedsrtijd die we trouwens ook verloren omdat Scolari zijn Portugese team uitsluitend de wei in had gestuurd om onze jongens verrot te schoppen. We gingen eraf met 1-0, de scheidsrechter trok 20 kaarten, 16 gele en 4 rode. Scolari kon zijn geluk achteraf niet op. Dat lag gisteren wel een tikkie anders.
Al na 11 minuten lag de eerste bal in het net. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik het vierde doelpunt gemist heb, omdat ik dacht dat het een herhaling was van het voorgaande.
Na 29 minuten was de wedstrijd gespeeld: 5-0. De Brazilianen speelden als een amateur uit de hoofdklasse: zeg maar zoals de IJsselmeervogels op een doorsnee zaterdagmiddag als het achterin niet echt lekker loopt. Met kinderlijk gemak liepen de Duitsers dwars door de Braziliaanse verdediging, alsof ze er niet stonden.
Als ze dan zo nodig een shirt omhoog wilden houden, hadden ze beter dat van Thiago Silva – de geschorste aanvoerder en centrum verdediger – kunnen nemen.
Het was dat de Duitsers het in de tweede helft rustig aan deden: de score (7-1) had makkelijk nog hoger kunnen uitvallen.
Bij deze vernedering verbleekt het trauma dat nog steeds in het collectieve geheugen van alle Brazilianen gegrift staat: het verlies van Uruguay tijdens het WK van 1950.
Vanaf vandaag is Scolari in Brazilië het boegbeeld van de moeder van alle nederlagen.
Ontdek meer van De Digitale Stad Nieuwegein
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.