Voorlopig laatste column Willeke Stadtman: ‘Afscheid’

Misschien kent u het wel? Dat je het jaar volkomen verkeerd begint, terwijl je royaal voor het eindejaar nog droomde van allerhande goede voornemens, waarvan je zelf ook op voorhand wel wist dat ze zo ongebruikt bij het grof vuil kunnen. Maar de mens teert op hoop dus de kans op succes hou je minimaal hoog tot, zeg de tweede week van januari. Het scheelde dus dat ik dit jaar eigenlijk amper een goed voornemen had.

Ik sport nog steeds tegen heug en meug. Per 1 januari bij een andere sportschool, maar het blijft een crime. En ik rook niet. Ik kan me het weekend nog herinneren dat ik met roken stopte: 25 oktober 1996. Echtgenoot T. en ik hadden een weekendje geboekt in een fraai onderkomen met diner in de stellige overtuiging dat dit een juiste ambiance was om te stoppen met roken. Ik was pas halverwege het boek van Allen Carr, die benadrukte dat je pas echt kon stoppen als je zijn boek tot op de laatste bladzijde gelezen had. Ik vond dat een non-argument. Dat soort pseudo-motivatie had ik toch niet nodig?

Het was een rotavond. We zaten elkaar in dat kasteel in Elsloo een beetje onthand aan te kijken aan een rustiek en romantisch tafeltje. De bediening was prima. Om iets te doen te hebben (wat doe je als je net met roken bent gestopt) stortten wij ons als tijgers op hun prooi op willekeurig welk gerecht. Heeft iemand ooit uitgerekend hoe lang het voor je gevoel duurt voor het volgende gerecht wordt opgediend als je net met roken bent gestopt? Eeuwen.

Ik hield het vol. Uit eerdere stoppogingen wist ik: de eerste drie maanden zijn een eitje, maar dan. Inventief als ik ben, ontdekte ik het bestaan van kruidensigaretten. Geheel opgetrokken uit natuurlijke producten, komt geen teer of nicotine aan te pas. De eerste keer dat ik er een opstak was in een kroeg in Groningen. Waarna de ober beleefd kwam vragen of ik weed aan het roken was. De tweede keer was een week later op een golfclub in Spaarnewoude. T. en ik zaten buiten, de ober keek bedenkelijk om zich heen, snoof eens en ging naar binnen. Even later kwam er iemand van hogerhand naar buiten. Hij liep recht op me af. Ik was me van geen kwaad bewust, maakte rustig mijn kruidensigaret uit (zonde van je geld, het brandt als een lier en je hebt er vrij weinig aan), maar ik begreep al snel dat ik verdacht was. Of ik degene was die een kwalijke damp verspreidde? Ik had geen idee, maar wist wel van inbinden. Stonk het echt zo?

Ik heb geen goede voornemens. Maar heb wel besloten om een (lange) pauze in te lassen voor mijn columns op pen.nl. Ik ben even aan de slag met voornemens die niet zozeer goed zijn, maar wel veel tijd vragen.

Willeke

Noot redactie: Vindt u het leuk om te schrijven over de dagelijkse beslommeringen in Nieuwegein, over wat u in Nieuwegein meemaakt of ergens tegenaan loopt? Dan biedt De Digitale Stad Nieuwegein u een platform om als columnist(e) dat onder woorden te brengen. Veel vrijheid en een mooi bereik via www.pen.nl. Denkt u dat u dit tweewekelijks kunt doen? Neem dan contact op met onze redactie via: redactie@pen.nl. Wellicht tot gauw op deze plek!