De voorjaarsnota doorlezend constateerden we dat de Nieuwegeiners anno 2004 tenslotte de rekening gepresenteerd krijgen van dertig jaar zuinig zijn in Nieuwegein. Hoe het gebeurd is weet natuurlijk niemand, waarschijnlijk heel geleidelijk. Maar het wordt wel duidelijk dat we hebben nagelaten reserves op te bouwen voor onze infrastructuur. Ik geloof niet dat men dat deed in de veronderstelling dat al die mooie infrastructuur het eeuwige leven heeft en dat reparatie of zelf reconstructie nooit nodig zou zijn. Waarschijnlijk heeft men getracht de lasten voor de burger in de stad zo laag mogelijk te houden en dat verhaal gaat sinds enige tijd niet meer op.
Nu zou je denken dat dit gegeven een goede kans biedt om de politiek dualistisch aan de slag te laten gaan. De politiek moet oplossingen brengen en in duidelijke taal aangeven wat de oplossingen zijn die thans noodzakelijkerwijs gekozen moeten worden. Zo gaat dat echter niet. De politiek krijgt in feite nauwelijks de kans om zich te realiseren wat er aan de hand is en dan is Nieuwegein Kiest er al. Die boodschap is verpakt in een mooi en waar verhaal waarin gesproken wordt van keuzes en de toekomst van onze stad. Een manier van presenteren die wat vragen op kan leveren. In werkelijkheid moet er voor 6 miljoen bezuinigd worden, dat heet dan een Ombuiging. Dat wordt dan weer geïnvesteerd, de Taakstelling, maar de helft blijkt gewoon een deksels dure inhaalslag betreffende onderhoud van wegen, bruggen en viaducten te zijn. Het ergert ons dat waar een Herman Idema ooit zijn gevechten moest leveren om Nieuwegein eindelijk iets te laten betalen voor haar rioleringsonderhoud, er nu een feestje gebouwd werd alsof er iets te vieren en te kiezen was. De huidige voorjaarsnota heeft niets met kiezen te maken. We zitten in een dwangpositie door het doen en laten uit het verleden en schijnen er zelf nog een portie aan toe te willen voegen, middels het avontuur van een dure binnenstad waarbij het de vraag is of het de moeite waard zal zijn! Terwijl het ook nog niet zeker is hoe dat plan tenslotte door de raad zal komen. Tegelijkertijd wordt er nu een Taakstelling van 1,7 – 1,9 miljoen € genoemd alsof de binnenstadsplannen al goedgekeurd zijn!
De vraag blijft hoe we in de huidige situatie geraakt zijn. Er zijn ex raadsleden, wethouders en zelfs een burgemeester die met grote verbazing kijken hoe de huidige politiek en de huidige organisatie bezig zijn om de reserves uit het verleden te verkwanselen. Maar zo te zien hebben ook zij in hun tijd geld verdienend zich vrolijk rijker gerekend dan ze in werkelijkheid waren. Nieuwegein hoorde toen wel tot de tien goedkoopste gemeentes van Nederland en dat vertelt natuurlijk lekker tijdens politieke bijeenkomsten waar de gemiddelde burger vreugdevol roept: “Ga zo door”.
Het meest verbazingwekkend is dat uit de grotere partijen zelf, uit de achterban dus, zo te zien ook niemand aan de bel getrokken heeft. Mocht dat wel zo zijn dan hoor ik graag wie wanneer waar. Dat levert ongetwijfeld een goed verhaal op. Ondertussen krijgt dit college en deze raad het voor hun kiezen en ze moeten nu hun verantwoordelijkheid nemen. Waarvan acte! Over Nieuwegein Kiest verder maar niet te veel meer zeggen.
Voor wat de zes miljoen betreft is er na de voorjaarsnota echter meer dan genoeg tijd om met verstand en realiteitszin aan de slag te gaan. Dus niet alleen klakkeloos kosten voor wegenonderhoud afstrepen tegen de kosten van een buurthuis, wat in de krant door een collegelid gesuggereerd werd. Beide zaken hebben we immers nodig en om heel goede redenen. Maar laten we als politiek maar eens goed kijken naar de zes miljoen aan de extra uitgavenkant, de hierboven genoemde Taakstelling, en de noodzaak en urgentie daarvan ook in vergelijking met de bestaande begrotingen. Om vervolgens de bezuinigingen, oftewel de Ombuigingen eens goed op de korrel te nemen teneinde vast te stellen wat die voor gevolgen hebben. Wanneer je vijf miljoen kunt bezuinigen is de vraag, waarom we vroeger dat geld uitgaven, gerechtvaardigd.
Dit ziet er dus helemaal niet uit als Nieuwegein Kiest. Dit wordt buitengewoon heftig rekenen en consequenties vergelijken. De VSP hoopt dat de raad en de commissies dat in zeer goede dualistische samenwerking zullen aanpakken en oplossen en spreekt de wens uit dat we de politiek en de consequenties daarvan voor het college gewoon buiten beschouwing houden. Implementatie en hoe verder na de keuzes zijn de werkelijke problemen. Die lossen we niet op met 18 voor en 15 tegen.
