Verleden week schreef ik al over de complexiteit van het coalitieakkoord. Daar kunnen we nog wel even over door gaan.
Zo is daar het streven om onderling goed samen te werken. De oppositie mag dan ook meedoen en wordt daartoe zelfs uitgenodigd. Maar het indienen van een tiental moties leverde al bekende vergezichten. In plaats van tijdens die eerste raadsvergadering op een fatsoenlijke manier met de oppositie in discussie te gaan, ging men ergens apart in conclaaf. En vervolgens werden de moties grotendeels met weinig woorden om zeep geholpen. Ja, dat zagen we al eerder. Vermakelijk was dat een nieuw raadslid van een van de collegepartijen helemaal verbaasd constateerde dat er geen behoefte was aan het naar voren brengen van eigen partij standpunten. Nee, er werd meteen overgegaan richting college standpunt. De persoon in kwestie twitterde daar over: ‘Opeens zat ik in een achterkamertje.’
Nu ik mag hem geruststellen. Dat zal nog wel vaker gebeuren. Maar dat zal ook wel eens heel moeilijk worden. Want de toekomst vormen we samen klinkt leuk. Maar voorlopig is die toekomst niet gedefinieerd. Er wordt zelfs vanuit gegaan dat we de komende vier jaar hard nodig hebben om iets op te starten voor over tien jaar. Over daarna weinig nieuws.
De kunst is natuurlijk om zodanig te plannen dat er, werkelijk met de andere politieke partijen, de verder betrokken organisaties en de inwoners, tijd genoeg is om een goed plan te ontwikkelen. Daar mag best eens een achterkamertje bij zijn. Daar moeten spijkers met koppen geslagen worden en krachtig sturing voorbereid en gegeven worden. Dat is iets waarbij ik veel verwacht van de vijf coalitiepartijen, want hun diversiteit kan extra dimensies opleveren. Maar het risico van besluiteloosheid en gekrakeel ligt ook voor de hand. Heren, u heeft best nog even tijd, maar niet heel lang. En vergeet niet u sleept ook het verleden mee.
Dat laatste kwam natuurlijk gelijk boven water bij het bouwen in het park, wat geen park is maar een andere bestemming heeft. Geen Nieuwegeiner wist dat en het college en een deel van de politiek en een deel van de organisatie maakt zich met dat soort onzin weer voor jaren belachelijk. Nog belachelijker is het verder niet praten over bijna 6000 handtekeningen van Nieuwegeiners die mordicus tegen het bouwen aan het Helmkruid zijn. Dat zijn dan toch de mensen waar dit nieuwe college zo graag mee wil samenwerken. En tenslotte is het een gotspe dat na bijna twee maanden ‘onderhandelen’ een dergelijk heet hangijzer probleem, dat de coalitie ten diepste verdeelt, als teken van goede samenwerking niet wordt opgelost en triomfantelijk gepresenteerd. Om vervolgens de mening van de stad te oogsten. Hoe voortvarend kan een nieuw college zijn!? Wat een impact zou dat opgeleverd hebben met een totaal verraste oppositie die alleen maar hoeft te applaudisseren. Dan worden al je andere plannen geloofwaardig! Dan krik je het imago van en het vertrouwen in de politiek in een keer kilometers omhoog. Maar dat gebeurde dus niet. Gebrek aan fantasie? Nu al bang van de ambtenaren?
De oppositie wilde hierover een duidelijk uitspraak en kreeg tijdens die eerste raadsbijeenkomst van Groen Links een lang verhaal. De SP schreef op haar site wel duizend woorden om duidelijk te maken dat wat hen betreft er niet aan het Helmkruid gebouwd wordt. Maar tijdens die raadsvergadering glashelder voor de motie van de oppositie: ‘Niet bouwen aan het Helmkruid’, te stemmen, was er niet bij. Wij wachten af waar het heen gaat en hoeveel tijd en spraakwater misbruikt zal worden aan het oplossen van dit probleem en het uitleggen waarom er zo gekozen is.
Wordt vervolgd.
